Wstyd!!!!

to nie wstyd ale to się inaczej nazywa a że to portal publiczny nie napiszę tego słowa. 

Ja też już się nie wstydzę. Teraz jestem dumna bo urodziłam trójkę dzieci i mam prawo wygladać jak mama a nie jak wieszak. I dorobiłam się miseczki F, mój mąż oszalał ze szczęścia ;)

Ja też obgryzałam paznokcie i dłubałam w nosie ;)A poza tym jako dziecko wstydziłam się tego, że moje ciało wydaje z siebie bąki ;) miałam taką koleżankę (z rodziny pewnego bardzo znanego sportowca) i byłam święcie przekonana, że tacy ludzie jak ona i jej rodzina nie puszczają bąków (że w sensie nigdy ;)

I wstydzę się bardzo jednej rzeczy ale to mój sekret (niestety) :((

Ja kiedyś zrobiłam coś mega obrzydliwego, ale nie napiszę Wam o tym szczególowo, bo do dziś borykam się z urazą. Chodzi o to, że ktoś dał mi coś do jedzenia i w tym jedzeniu coś było, a ja się wstydziłam zwrócić tej osobie uwagę, przmogłam się, choć drżałam ze wstrętu i zjadłam to. Nie potrafię zrobić czegoś z tym wspomnieniem, żeby przestało mnie nękać, nie napiszę co i w czym, żeby i wam nie obrzydło.
Macie jakiś pomysł na to, żeby przestać o tym myśleć, żeby o tym zapomnieć?

to też niestety mój problem ...

Mam ! Jeżeli było to przygotowane w domu, to zrób sama takie samo jedzonko i delektuj się tym jak najdłużej. I może zapamiętasz ten smak a zapomnisz o wcześniejszym.

mi jest wstyd ,że moj ojciec popełnił samobójstwo nie wiem co powiem kuluni jak dorośnie :( 

wstydzę się swojego stresu . Ostatnio do pracy wyszłam w dwóch różnych butach . Na szczęście w porę zauważyłam pomyłkę , ale ze strachem myślę , co by było , gdyby ....

Wstydzę się tego ,że kiedyś jak miałam jakieś 13 lat dałam się namówić koleżance na wyjście do dużego supermarketu, a ona tam kradła słodyczne  i mnie w to wrobiła częstując mnie nimi w sklepie (nie wiedziałam że są kradzione, a jej z plecaka). MNie spisali a ją puścili luzem. Wstyd dla mnie, mojej rodziny. A teraz mąż ma iść do policji i mają sprawdzać całą rodzinę pod karalność. Nigdy sobie nie wybaczę tego ,że go nie przyjmą z mego powodu

Maniuśka to było tylko spisanie,wątpię czy po tylu latach mają to gdzieś odnotowane.Nie byłaś ukarana tylko spisana.Nie martw i nie wstydź się na zapas.Mnie też parę razy spisali,z głupich powodów.

Własnie,przecież oni tylko sprawadzają rodzinę pod względem karalności.

Tak na marginesie,trzymam kciuki za Twojego męża. 

ja też mam ten problem:(

Dzisiaj myślałam, że spalę się ze wstydu, jak mi chłopak w windzie powiedział: "A pani to się nie boi tak z otwartą maską jeździć od rana? Pokazywałem pani, a widzę, ze maska ciągle otwarta" i mi się przypomniało, że rzeczywiście jak wyjeżdżałam z parkingu to mi jakiś chłopak coś na przód samochodu pokazywał, ale zapomniałam to sprawdzić. No i tak się zdarzyło, że z tym samym chłopakiem się spotkałam po całym dniu w windzie. Wstyd mi, że jestem nieodpowiedzialna, nie obejrzałam samochodu, nie sprawdziłam o co chodziło. A mogło to się skończyć tragicznie...

Mi jest wstyd za moich rodziców.

Ojciec - alkocholik.

Matka - chora na schizofrenie paranoidalną. niestety nie chce się leczyć...

Ja przez polowę życia wstydziłam się tego, że mój Ojciec chleje :( Dopiero na studiach się z tego wstydu wyleczyłam i zrozumiałam, że to nie jest powód do wstydu. To nie ja powinnam się wstydzić. Hmm, a co do Mamy, to nie da się Jej jakoś ubezwłasnowolnić i przymusowo leczyć?

ale przez jakis czas miałam kuratora, bardzo krótko bo to był jeden wybryk i w dodatku nie moj...:(

z tego powodu miałaś kuratora?dziwi mnie to bardzo,miałam koleżanki które "zwędziły coś w sklepie"i zostały tylko spisane i jako nieletnie odwiezione do domu.Jedna teraz jest żoną policjanta:)...ale pewnie co region to policja inaczej reaguje....no ale z tym kuratorem to mnie zdziwiłaś.

ha ha ciekawe co to bylo? wlos lonowy? bo chyba tylko to mi przychodzi do glowy z obrzydliwosci... :DDD zwykly raczej nie wywolalby u Ciebie tej traumy :)))

chyba musisz zaczac o tym móic coby sie otrzasnac z tego przezycia ;)