Dzień babci i dziadka w przedszkolu

Dzień babci i dziadka w przedszkolu obchodzony jest bardzo hucznie. Przygotowywane są przede wszystkim przedstawienia w formie muzyczno-słownych wystąpień dzieci, na które zapraszani są kochani dziadkowie. Mogą to być wiersze recytowane z pamięci przez dzieci lub scenki odgrywane przez maluchy, przeplatane ze śpiewaniem piosenek, konkursami i wręczaniem drobnych upominków dziadkom. Mają one na celu wzmocnienie więzi emocjonalnej z rodziną, kształtowanie uczucia przywiązania i szacunku do dziadków. W ten sposób dzieci uczą się sposobów wyrażania uczuć i szacunku dla osób starszych. A na pamiątkę wręczają zrobione przez siebie laurki z życzeniami, ozdobione kolorowymi obrazkami lub zdjęciami wnuków. Takim drobnym upominkiem może być też bukiet kwiatów własnoręcznie przyozdobiony przez wnuczka za pomocą wstążki czy jakichś dodatkowych ozdób. Z pewnością takimi samodzielnie wykonanymi upominkami sprawią ogromną radość bliskim.

ZOBACZ TAKŻE: 

Inspiracje prezentowe: wyjątkowy prezent dla dziadka – POMYSŁY!

A oto i kilka ciekawych scenariuszy przedszkolnych przedstawień na dzień Babci i Dziadka w przedszkolu:

Scenariusz I

Dziecko I:
W naszej szkole wyjątkowo tak odświętnie, nietypowo.
Uroczystość zacząć czas, pięknie więc witamy Was.
Zebraliśmy się tutaj my wszystkie wnuczęta,
aby dać dowód miłości swej dziś.
Bo to wielkie święto, o którym pamięta
każda Basia i Ania, i Piotruś, i Krzyś.
Niech od Bałtyku, aż do stóp Tatr,
Żyją nam Babcie, Dziadkowie 100 lat!!!
Niechaj babcia i dziadziunio dzisiaj wiedzą,
że mają wnuczęta – wnuczęta kochające i wdzięczne ogromnie!

Dziecko II:
Dzień dziś szczególny,
bardzo radosny,
choć jest zimowy,
a nie dzień wiosny.
Każdy też o tym
dobrze pamięta,
że dzień jest jeden,
ale dwa święta.

Dziecko III:
Babcia moja tam siedzi! (woła do babci, machając ręką)
Uśmiechnij się do mnie!

Dziecko IV:
(wygląda przez ramię Dziecka III)
O, moja także przyszła!
Siedzi w trzecim rzędzie (woła do babci)
Babciu, proszę uważać,
coś dla babci będzie.

Dziecko V:
Moja babcia przyszła
chociaż źle się czuje.
Ach! Babciu kochana!
Bardzo Ci dziękuje.
Wiesz... Mam tremy trochę
i przytulić się do Ciebie
wielką mam ochotę.

Dziecko VI:
Czyś, Babciu okularów
dziś nie zapomniała?
Włóż je, bardzo Cię proszę,
żebyś mnie widziała.

Dziecko VII:
Jak doświadczenie uczy,
mamę naszej mamy
my – wnuczęta – zwykle
babcią nazywamy.
A jak nazywamy
mamusię tatusia?

Dziecko VI:
Cicho! Po co przeszkadzasz?
Wiem, że też babusia!

Dziecko VIII:
Babcie, jak wszyscy wiemy,
to bywają różne:
Są na przykład domowe
i babcie „podróżne” wyjaśniająco:
Babcia, co mieszka razem
i babcia co wpada.

Dziecko IX:
(niegrzecznie, półgłosem przerywa)
Zupełnie nie rozumiem,
po co on to gada?
Pewnie! Bywają różne.
Moja to mi śpiewa.

Dziecko VII:
A moja to mnie uczy,
jak odróżnić drzewa.

Dziecko X:
Moja pokrzyczy czasem
przyznaję, niestety,
ale wprost fenomenalnie
robi mi omlety!

Dziecko XI:
Moja pachnie bajkami.
Zawsze, gdy deszcz pada,
siedzimy sobie razem,
Ona opowiada...

Dziecko XII:
Moja – jak biały królik -
taka jest siwiutka.
Ja się nią opiekują,
taka jest słabiutka.

Dziecko XIII:
Moja ciężko pracuje,
gotuje i sprząta.
Pierwsza wstaje raniutko,
cały dzień się krząta.

Dziecko XIV:
Moja babcia jest jeszcze
prawie całkiem młoda.
Chodzimy na wycieczki
czy deszcz, czy pogoda.

Dziecko XV:
Jeżeli mam gorączkę,
to mi chłodzi głowę.
A ciepły szalik wiążę
w mroźne dni zimowe.

Dziecko XVI:
Babcie są rozmaite,
jak tu powiedziano,
lecz właśnie czują
zupełnie to samo.
To samo je cieszy,
to samo raduje:

nasz pocałunek, uśmiech
i słówko – dziękuje!