Głupotki naszych kochanych młodych Tatusiów :) - Forum

Czasem Staś ma ciężką noc, wstaję do niego 3-4 razy, rano jestem padnięta. Na to ślubny z uśmiechem na twarzy:

- Staś dzisiaj ładnie spał, prawda? Dobrze się spało. Żadnych nocnych pobudek.

W takiej sytuacji mam ochote go udusić. Nawet nie drgnął gdy młody plakal bo coś mu się przyśniło.

hahahahahhahaha uśmiałam się :):):) my kiedyś mieliśmy podobną akcję z pieluchą :) ja pojechalam na zajęcia, Dominik zostal z Hanią, przyjeżdżam, a pielucha od rana niezmieniona :) zapomniał :)

A z pieluchą to też raz mieliśmy "przygodę". Pojechałam na zakupy, Mąż został z Szymkiem. Wracam a on mi na to: "Dobrze, ze już jesteś, Szymek zrobił kupę" No to się pytam: "Przewinąłęś go?" a Mąż: "nooo nie", no to się pytam: "Dlaczego?" a Mąż mi na to: "yyy a bo on tę kupę dopiero teraz zrobił". Co jak co ale pieluszka z kupą to jest dla mojego Męża nie lada wyzwanie, któremu ani razu jeszcze nie podołał.

Ostatnio wybylam,gdzies na miasto i tata sam zostal z Roksana-w czasie chorowania i wogole ma zlecone inhalacje a ze kaslala to dajemy jej jeszcze syrop...wrocilam pozno do domu,wpadam i widze tate i corke bawiacego sie w najlepsze pytam mez:"zrobiles dziecku inhalacje i podales syrop na kaszel?"...a on mi na to "no przeciez nic nie mowilas,ze mam podac Roksanie i w jakiej ilosci."...rece mi opadly:)...chyba zakupie tablice korkowa i na czas mojeog wyjscia bede pisala plan zajec do wykonania dla meza:)

Maja jak była młodsza a Mąż był w domu to zostawała z nim jak ja jechałam do pracy.

Kiedyś wracam z pracy i co widzę...Maję w najlepszych ciuszkach, oczywiście brudną i zadowoloną...

Pytam Męża, dlaczego ubrał ją w najlepsze ubaranie, skoro w szufladzie były te do chodzenia doło domu, a on na to ,że przecież nie przygotowałam niczego do ubrania, więc wziął to co wpadło mu w ręce;(

Oczywiście wszystkiemu winna byłam ja...co za tok myślenia 

Sytuacja z sprzed chwili: ja w kuchni gotuję obiad, Mąż w pokoju obok zajmuje się Szymkiem. Słyszę, że Szymek marudzi, więc mam podejrzenie, że Mąż zamiast zajmować się dzieckiem, robi coś innego. Krzyczę więc do Męża, żeby go uspokoił, a Mąż mi na to, że przecież on nie płacze, on tylko testuje głos :) A za chwilę Słysze jak Mąż zwraca się grzecznie do dziecka: "Szymuś, kochanie, proszę Cię, nie płacz teraz..." Niestety uprzejma prośba nie została wysłuchana ;)

No faktycznie nie zrozumieliście się:)

U nas to zwykle zabawne są sytuacje, kiedy mąż wymyśla zagrożenia dla Julki.

Nawet kredki wg. niego powinnam jej zabrać, bo wybije sobie oko...

Haha. to jakbym, mojego Męża słyszała. Kiedyś zabronił mi zakupu pacynek na palce, bo stwierdził, że jakbym tak nie daj Boże kiedyś zapomniała ich odłożyć i by się znalazły w zasięgu rączek Szymuszka, to by mógł wziąść taką pacynkę do buzi i się zadławić, udusić itp. Śmiałam się z Męża, że w takim razie skarpetek też mu nie mogę zakładać, bo uwielbia je sobie ściągać i wkładać do buzi :D Pacynki ozcywiście kupiłam, Szymuszek uwielbia jak mu mamusia teatrzyki paluszkowe urządza ;)

Łukasz już mi zapowiedział, że jak zostawię go z dzieckiem i będzie 'grubsza' zawartość pampersa to pojedzie do sklepu obok do swojej mamy by przebrała dziecko lub zadzwoni po mnie

Hehe,to ja widzę ,że mój mąż jest idealnym tatą!Oprócz tego,że zawsze ma kłopt z zakładaniem bodów,dlatego zawsze miała rozpinane na całej długości.Dla takich dużych dzieci jak Julka nie ma takich i się chłopak wścieka.Druga sprawa to taka,że zawsze zapomina do zupki czegoś dać i potem takie mdłe wychodzą i małej nie bardzo podchodzą i zawsze jej mówi.No Juliś,wcinaj tatuś taką dobrą zupke ugotował.za chwile sam probuje i mówi:w sumie nie dziwie sie ze nie jesz!

Mąż, który gotuje! Rzeczywiście jest idealnym tatą ;)

Mój mężuś bardzo dobrze gotuje,a jaki on pyszny rosół i pomiddorówkę robi!Pychota!A to ja jestem po gastronomiku i tak nie umiem...Zresztą on od początku uczestniczył w opiece nad Julką i naprawdę nie umiem nawet przytoczyć jakichś problemów czy zabawnych sytuacji bo takich nie ma.No może to że czasami zamiast jej imienia powie imię psa i woła ją czasami klepając się po nodze to nie ma problemów z nim!

Pozazdrościć tylko

Mamy taki rytuał dnia jak spanie południowe. Zaczyna się ok 9.30 a kończy jak dzieci wstaną lub co ostatnio częstsze o 10.30, gdy dzieci spać nie chcą i nie będą. W weekend musiałam wyjść. Wybrałam właśnie te godziny snu, by mężowi nie utrudniać. Położyłam dziewczynki a on siedział na komputerze. Wracam o 12.00 a on na komputerze (z pokoju dziewczynek dobiegają radosne śmiechy)...? Czemu one nadal są w pokoju!?!?! - pytam a on mi na to zdziwiony, że jak to, przecież jeszcze nie spały. To ja mu cierpliwie tłumaczę, że jak nie śpią to nie można ich więzić w łóżeczkach i że po godzinie je ubieram... a on po chwili zastanowienia... a ja myślałem, że ty masz cały dzień dla siebie...

Innym razem pomieszał ich ubranka a wzrostem różnią się znacząco! Właściwie, to nie wiem której było bardziej niewygodnie: Madzi w za małych rajstopkach czy Kornikowej w za dużych, które podczas raczkowania ściągały się (ale pomysłowy mąż ubrał najpierw rajstopy a później zapiął bodziaka więc nie spadły całkiem tylko same nogawki ciągnęły się za nią na pewnym odcinku. Zapytany o pomyłkę przyznał, że domyślał się, że coś tu nie gra ale nie bardzo chciało mu się odkręcać... Ubieranie bluzeczek tył na przód to standard więc nie ma o czym pisać.

Najciekawszy jednak okazał się przypadek, gdy mąż błysnął podczas wizyty u pediatry. Wiadomo - jak chorują, to wszyscy. Nie miałam ochoty iść sama z 2 dzieci do lekarza więc umówiłam wizytę w godzinach, gdy mąż będzie po pracy. Pojechaliśmy. Weszliśmy do gabinetu jednocześnie. JA skierowałam się w stronę przewijaka, by rozebrać Kornelkę (młodsza, więcej do rozbierania więc wzięłam na siebie) a Kamil miał zająć się Madzią. Doktor zbadała Kornikową a ja zajęłam się jej ubieraniem. Nie patrzyłam co dzieje się za mną do momentu, gdy usłyszałam: "Mogłaby Pan ją wziąć na ręce, bo Magda nie chce współpracować". Odwracam się i widzę, że tatuś stoi przy drzwiach wejściowych, dziecko zostało rozebrane przez lekarkę i biega po gabinecie a ona za nią Gdy wyszliśmy, Kamil NAPRAWDĘ zdziwiony pyta się mnie: "To nie wystarczy zapukać i wstawić dziecka za drzwi i grzecznie czekać w poczekalni"?! Ręce mi opadły!

Hehe to Ty dopiero masz numery!

Ale się ubawiłam, przypomiała mi się sytuacja z mojego dzieciństwa, jak moj tata włożył kiedyś moje nowe białe skarpety frote ( wiadomo jakie były czase, towar deficytowy) , myślałam że mama go zatrzeli, a on dalej sie upewniał ze myslał że to jego a to że 10 numerów za małe

Hehe, nasi Mężowie sobie powinni rękę podać ;) Z tego samego "gatunku" widzę są

Oj... może troszkę przesadzam z tym moim mężulem. To doskonały tata. Pępuszki zaopatrywał on, ja się bałam tak odginać kikuta a u nas było to konieczne. Do tego kąpie maluchy, przebiera i bawi się z nimi poświęcając każdą wolną chwilę. Wpadki chyba nie zdarzają się tylko tym, którzy nic nie robią przy dzieciach!

Dokładnie :) Kiedyś będziemy te wpadki z uśmiechem wspominać i opowiadać naszym dzieciom ;)

U nas jest dokładnie tam samo!! :)

U nas zakładanie sukienek, to nie lada wyczyn! Kiedys gdy mała wstała,dałam mezowi ciuszki do ubrania malej a ja akurat pichciłam w kuchni. 5 min nie przychodza, 10 min nie przychodza, slysze krzyk :D Maz probował sukienke ubrac od dołu,a  w przypadku tej, nie bylo mozliwosci ;) Mala sie zaklinowala kapke :P

Ale najbardziej smiac mi sie chce, jak maz przebiera pupcie malej... :) Malo tego, ze musze stac i trzymac mu woreczek, to jeszcze zabawiac mała, bo mu ucieka:)