Coraz więcej nastolatków dosięga problem kryzysu psychicznego. Narastający stres w szkole i wymagania jakimi obarczani są młodzi ludzie często przekracza ich możliwości radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Dodatkowo problemy może generować grupa rówieśnicza i naciski z jej strony. Kłopotliwe dla nastolatków są także relacje między nimi i fakt, że prawie w każdej sekundzie muszą być dostępni w portalach społecznościowych. Chcą osiągać sukcesy, być lubiani i podziwiani jak każdy z nas. Często jednak zdarza się tak, że odnosimy na jakimś polu mniejsze lub większe porażki, popełniamy błędy, a młodzi ludzie jeszcze nie mają wypracowanych mechanizmów radzenia sobie z przegraną. Dlatego jako dorośli powinniśmy być blisko nich, słuchać, doradzać, rozmawiać, wspierać. Nie zawsze jest to łatwe, ale nie możemy zapominać o tym, że mamy wielki wpływ na swoje dziecko.
Pierwsze oznaki myśli samobójczych u dziecka
Zwykle pierwsze oznaki kryzysu psychicznego u dziecka powodują dużą frustrację u rodziców. Mamy wrażenie, że z dnia na dzień tracimy nad dzieckiem kontrolę. Dobry, czy wzorowy uczeń nagle przestaje się starać, traci zainteresowania pozaszkolne, przystaje do grup rówieśniczych, które nam się nie podobają. Wiele rodziców tłumaczy to zwykłym okresem buntu nastolatka, ale może się okazać, że są to symptomy kryzysu psychicznego młodego człowieka. Z czasem dziecko przynosi ze szkoły coraz gorsze stopnie i nagle dowiadujemy się, że w szkole po prostu nie bywa…
Oznaki depresji zwykle kojarzymy ze smutkiem i rzeczywiście w wielu przypadkach tak jest, że zmienia się nastrój dziecka na wyraźnie negatywny. Może jednak być też tak, że dziecko zaczyna zwracać na siebie uwagę (wołać o pomoc) poprzez ryzykowne zachowania. Zaczyna pić alkohol, palić papierosy, sięgać po używki, czasami wdaje się w konflikty z policją.
Nie możemy ignorować takiego zachowania. Najczęstszym błędem rodziców w obliczu takiej sytuacji jest pogląd, że to dziecko ma problemy, a nie my jako rodzina. Otóż najczęściej niestety jest tak, że nagła zmiana zachowania dziecka świadczy o tym, że w całej rodzinie zadziało się coś złego i najlepszymi drzwiami do jakich możemy zapukać w takiej sytuacji są drzwi terapeuty rodzinnego.
Na leczenie dziecka wymagana jest zawsze zgoda rodziców. Spotkałam już się z przypadkami, kiedy młody człowiek zdecydowany jest na leczenie psychiatryczne bądź psychologiczne, ale rodzice nie wyrażają na to zgody. Ta konfliktowa sytuacja jest bardzo trudna dla dziecka, które jest świadome tego faktu, że potrzebuje pomocy od profesjonalisty. Jednak o ile z bólem zęba zawsze idziemy do dentysty, to problemów psychicznych wciąż się boimy i wstydzimy się wizyt u psychiatry.
Nie jest prawdą, że osoby, które planują popełnić samobójstwo nie mówią o tym. Wręcz przeciwnie. Nastolatkowie najczęściej piszą o tym na portalach społecznościowych, mówią o tym koleżankom i kolegom. Czasami rówieśnicy nie zdając sobie sprawy z powagi sytuacji wręcz śmieją się z dziecka mówiąc: „Tyle o tym piszesz to zrób to w końcu!”. Niestety w tym przypadku który przytaczam dziewczynka właśnie popełniła samobójstwo.
Co za tem możemy robić? Najważniejsze to mieć z dzieckiem nić porozumienia. Musimy zbudować z nastolatkiem most zaufania. Ważne żeby dziecko miało w nas oparcie. Czasami warto na chwilę się zatrzymać, zanim zaczniemy oceniać niepowodzenia dziecka jako zwykły bunt.
- Traktujmy sprawę poważnie i nie ignorujmy problemu.
- Dużo rozmawiajmy.
- Sprawmy żeby dziecko czuło się potrzebne i wiedziało, że jego życie jest cenne.
- Doradzajmy i wysłuchujmy kiedy ma taką potrzebę.
- Nie wpadajmy w system kar i gróźb kiedy coś dziecku idzie nie tak, a szukajmy wspólnego rozwiązania trudnych sytuacji.
Artykuł okazał się przydatny? Zostaw swój komentarz poniżej! Zapraszam do rozmowy!
