Witamy nowego eksperta Familie.pl!

WITAMY !!!

...Witam pięknie...

Witamy, witamy Eksperta 

Serdecznie witamy!

Witam

Witamy pana Dariusza!:)

witam bardzo serdecznie

Bardzo się cieszę. Witam serdecznie. I skorzystam napewno. Bo mam taką potrzebę.

Witam Państwa bardzo serdecznie.

witam :)

Witam serdecznie:)

Dzień dobry ! ;)

Witam serdecznie :) Jaki swiat malutki - w 2002 roku zaczelam pracowac na Pana miejscu, u pani K. ale to tez juz historia hehe

:) dobrze, że już Pani tam nie pracuje 

Umiem wychowywać dzieci, wnuki. A nie umiem współżyć ze swoją własną matką. Mieszkamy razem. Rodzina czteropokoleniowa. Ja całe życie z kimś dzieliłam mieszkanie. Moja Mama pierwszy raz. Zawsze w domu rządziła Mama i u mnie też chciała. Ale zbuntowałam się i powiedziałam, że w tym mieszkaniu to ja decyduję co i gdzie. Mama ma oddzielny pokój i ja jej tem nie mieszam. Ale... traktuje mnie jak służącą, zresztą jej słowa"a co nie możesz mi usłużyć". Nie jest to przyjemne, bo nic mi nie pomaga. Fakt sama robi wokół siebie wszystko, poza gotowaniem obiadów i praniem. I ciągle wypomina mi jaki to ona błąd zrobiła przeprowadzając się do mnie i jaką ja jej krzywdę uczyniłam. I tak już kilka razy. I nie pomyśli, że ja mogę też żałować niektórych już nieodwracalnych decyzji. Jak mam sobie  z tym poradzić, bo Mamy nie zmienię?

Prszę napisać ile ma  Pani lat i ile lat ma Pani matka, proszę również napisać z jakiego powodu Pani Ją u siebie zameldowała. Ponadto proszę o opis tego co Pani nazwała cyt. "traktuje mnie jak służącą..." oraz opis tego jak się Pani czuje w związku z ponownym zamieszkaniem ze swoją matką. W odpowiedziach na powyższe moje pytania tkwi odpowiedź na postawione wyżej przez Panią pytanie. 

ja mam problem ze szkola Mam 64lata wychowuje wnuka poniewaz rodzice dziecko porzucili jak mial 3m Teraz ma12 lat jest pod opieka 5 specjalistow ma tez orzeczenie o ksztalceniu specjalnym ale szkola tego nie akceptuje musi pracowac jak dziecko zdrowe daje mu korep. z mat sama tez pomagam w domu a szkola mi w tym nie pomaga chodzi do szkoly integracyjnej Jestem juz zmeczona ta sytuacja Strasza chlopca ze pojdzie do domu dziecka Inny chlopiec tez z orzeczeniem traktowany jest ulgowo

Serdecznie witam nowego eksperta:):):)

Czyli tak jakby na własną prośbę zapewniła sobie Pani ciągłą frustrację w zamieszkiwaniu z matką, chociaż Ona chiała żeby Pani kupiła jej mieszkanie ( jestem przekonany, że świadomie mówiła o kupnie mieszkania żeby wywołać u Pani poczucie winy a to z kolei skłoniło Panią do kupna mieszkania - to się nazywa manipulacja - trzeba Pani wiedzieć że rodzice znają nas jak nikt inny na świecie i potrafią w sposób czasami bezwzlędny wywołać u nas takie a nie inne zachowanie ). Pisze Pani że czuje się niedowartościowana, nie lubiana i że bardzo tego żałuje że zamieszkałyście razem. Z tego wynika, że chciała się Pani czuc potrzebna, kochana i to żeby matka choć trochę okazała wdzięczności za poczyniony krok ( ale jak moze okazac wdziecznosc jesli ona zaplanowala zamieszkanie razem ?). Potrzeba akceptacji  na poziom frustracji - im bardziej chce Pani być akceptowana tym bardziej matka akceptować nie zacznie. Co za tem zrobić z tak zaistniałą sytuacją ? Przychodzi mi do głowy najprostszy pomysł ale wiem z doświadczenia, że najprostsze pomysły są niedozaakceptowania przez większość. Pomysli sobie Pani jaki to pomysł - a ja odpowiem - nalezaloby wprowadzic w zycie propozycje matki , żeby Pani kupiła jej mieszkanie. Wiem Wiem mało realne a przy tym może Pani będzie się czuła winna tego, że chce aby matka zamieszkała w innym miejscu. Z tego samego powodu większość nie proponuje takich rozwiązań jak DOMY POGODNEJ STAROŚCI ( tylko w Polsce pod nazwą Dom starców ). Jako, że wiem iz te rozwiązanie nie wchodzi w grę a Pani jest świadoma tego że matka się nie zmieni proponuję przyjżeć sie swoim wymaganiom dotyczącym matki i relacjami z nią. Jeden z moich ulubionych autorów napisał , że jeżeli inni ludzie nie żyją zgodnie z twoimi oczekiwaniami jesteś zła , zgorzkniała i zfrustrowana. Pani by chciała to tamto .... i tak dalej - ale sama Pani powiedziała, że matka się nie zmieni - proponuję zaakceptować ten fakt, że jest ona jaka jest i że nie musi sie Pani starac o to żeby uzyskać jej aprobatę, akceptacje czy miłość. Pani nie musi jej zmieniać - jeśli uda sie Pani zmienić sposób myślenia będzie Pani duzo bardziej zadowolona i szczęśliwsza. A na potwierdzenie swoich słów proponuję przeczytać ksiązke Anthonego De Mello "Wezwanie do miłości"