Czy Wasz mąż pomaga przy dzieciach? - Forum

Mąz od samogo poczatku pomagał i kapał, i przewijał:) Nie było z tym nigdy problemu. Teraz również zajmuje się chłopakami, pomaga w lwekcjach. Jak idę w weekend do pracy to nie martwię się, ze coś bedzie w domu niedoplnowane:)

Mój pomaga, miał chwile buntu- ale szybko mu ten bunt wybiłam z głowy 

Obiad ugotuje, ogarnie z wierzchu, ale cała reszta na mojej głowie- rachunki i dopilnować wszystkich spraw wokoło- nikt nie powiedział, że lekko będzie

Oczywiście. Powiedziałabym nawet, że nie pomaga, ale współuczestniczy w opiece, pielęgnacji i rozwoju naszego dziecka. Nie wyobrażam sobie, jakby mogło być inaczej. Jeśli nie ma mnie w domu, to on doskonale mnie zastepuje.

U nas obowiązki mamy podzielone. W tygodniu ja gotuje obiadki i piekę - w weekendy razem, no chyba, że mam studia, to mężuś gotuje, piecze. Chociaż fakt - czasami w tygodniu jak jemu się zachce ciasta jakiegoś - idzie do kuchni i sam piecze takie na jakie ma ochote. Sprzatam w tygodniu sama, w weekendy wspólnie, tak samo jest z zakupami. Jak po coś drobnego to sama jadę, a jak juz większe, to czekam, aż Dominik wróci z pracy. Rachunki - opłaca Dominik, ja wpisuje w kajet datę i drukuję rachunki z neta i wkładam do odpowienich segregatorów. 

Mój mąz mi pomaga w wychowaniu dzieci, choć czasem muszę mu przypominiać że jest tak samo ojcem jak ja matką, tak został wychowany że całą opieke nad dzieckiem sprawowała mama. Musiałam  poczekać żeby przewinął dziecko, wykąpał czy wziął na ręce tak sam od siebie. W pracach domowych mój mąż mnie nie wyręcza, no czasem mu się zdarzy mi w czymś pomóc.

mój mąż pomaga, starszą córkę wozi na judo, jeździ na zawody, kładzie spać, od kiedy mamy młodszą to nawet myje i suszy starszej włosy, przy Poli pomaga kąpać tzn. przynosi stojak, szykuje wanienkę, podaje płyn do kąpieli, przyznaję, że nie przewija małej, ale jak jest nakarmiona (tylko cycek) to mogę wyjść sobie do sklepu czy na spacer ze starszą, bo mąż zostanie z Polą sam w domu, generalnie robi śniadanka, jak ja jestem zajęta to zrobi lekcje z Zuzą, poczyta lekture etc.....

U nas od zawsze mąż pomagał i z dziećmi zostawał jak trzeba było. Dawał sobie radę a ja byłam spokojna o to bo miałam do niego zaufanie - musiałam... bo komórek nie było...

Teraz syn również ze swoimi chłopakami zostaje jak jest taka potrzeba i nie widzi w tym nic nadzwyczajnego, od początku ich urodzenia angażuje się w ich wychowanie...

Dzisiaj np. miał iść z Tymciem na kontrolne badanie do lekarza...

zawsze uczestniczy w życiu dzieci . odkąd zostaliśmy rodzicami ,zawsze dzielnie wypełniał role taty i męża ,nigdy nie byłam sama z obowiązkami domowymi i opieką nad dzieckiem \ dziećmi. teraz jak mamy juz dwoje szkrabulków ,też świetnie sobie radzi ,jeśli brak ,to gotuje ,jeśli brak ,to sprzątnie ,dziecko chore zabiera do lekarza zajmuje się. przecież obaj zdecydowaliśmy się na rodzine i obowiązki i radości i smutki dzielimy na dwoje fakt nie zawsze sprawiedliwie ,ale uzupełniamy się nawzajem , przecież wystarczy tylko chcieć być z tym dzieckiem i wyrazić chęć radzenia sobie z obowiązkami rodzinnymi ,a nie jedynie szukac wymówki ,że sobie nie poradzę, nie dam rady , rodzice zrobią ,to lepiej itp. nie wyobrażam sobie nawet takiej sytuacji ,w której ja wyjeżdżam i muszę dziecko wieść do mojej mamy ,bo maż nie potrafi funkcjonować w domu z dzieckiem ,bo nie dorósł do roli ojca ,i zarzuci mnie telefonami z pytaniami co doczego ,jakgdybym była niezastąpiona. nigdy nie narzekałam na brak pomocy ze strony swojego partnera i nie narzekam oby tak pozostało na zawsze :)

Bardzo się chwali taka postawa:) U mnie też tak jest i jest podział obowiązków, nie jakis ustalony. Ale jeśli ja nie mogę czegos zrobić, robi to mąż. A jesli mąż nie może sam dać rady, ja pomagam:) Potrafie wytrzepać dywan, i ciąć drtzewo. Moge też połozyć płytki z pomocą mężą i pomalować pokój:) Nawet tapate położę;) Mąż za to nie wsydzi sie załapać za mopa i zmyć podłógi;) 

podobnie jest i u mnie ,zależy co jest do zrobienia ,ale działamy wspólnie dla obopólnego zadowolenia . 

 Ja myślę, ze tak powinno być;) Ja pracować to razem, jak odpoczywać to też razem;)

Mąż od samego początku kapał dziecko, przebierał, karmił. kiedy mam duużo zajeć to wychodzi z dzieckiem na spacer, bawi sie z nim. Fakt, że pewnie nie zrobiłby obiadu, bawiłdziecka i sprzatal w jednym czasie, ale nie narzekam.

Jak Szymuś był malutki, to mój Mąż do pomocy nigdy się za bardzo nie rwał. Jak go o coś poprosiłam, to oczywiście to zrobił ale nigdy sam od siebie. Na początku bał się w ogóle brać maluszka na ręce, że mu krzywdę zrobi. Przy kąpieli pomagał na tyle, że mi wodę przygotowywał i później ją wylewał. Przewinął może  z kilka razy w życiu tylko i to jak Szymuś był starszy. Zostawał też niechętnie i tylko w ostateczności.

Teraz jest o wiele lepiej. Chętnie z synkiem zostaje, lubi się z nim bawić, czasami ma większą radość z zabawy niż samo dziecko

faceci ,boją się maluteńkich 3-4 kilogramowych dzieciątek i z pewnościa mniej uczestniczą w życiu takiego człowieczka. ,jednak jak dziecko robi się spacerowe ,to wtedy więcej czasu tatusiowie spędzają z maleństwem ,tak bynajmniej mi sie wydaje i u mnie tak było i jest . taki mały smyk ,to nie ma jak z mamą ona wie lepiej co mu brak ,owszem zawsze starał mi sie pomuc i przyadusi i przy oleńce ,jednak lubi gdy dziecko juz porozumie się z nim na migi ,pokaże palcem co chce ,a najwygodniej jak juz podejmuje słowa oni mają już taką naturę 

moj raczejnie jest wyrywny....ale wina lezy zedydownie po mojej stronie i wyika z mojego perfekcjonizmu, ze ja zawsze zrbie wszystko najlepej. nie ma co sie oszukiwac nie zawsze moge na niego iczyc bo taką ma prace ze zadko moze zostac z Naką. ostanie 2 tygodnie corka tako owineła tatusia wokól palce ze tylko tata  tata:)

Pomaga dużo. Nie jest tak wszechstronny i wydajny jak ja ale ja zajmuję się Hanią od 2 lat non stop, wiec nie ma się co dziwić.

zwłaszcza teraz jak jesteś w ciąży ,to powinien zacząć pomagać. mój też chodzi do pracy ,ale dzieci chcieliśmy oboje ,rodziny chcieliśmy oboje więc wspólnie dbamy o pociechy i dzielimy sie obowiązkami .ja narazie nie pracuję zawodowo  zajmuje sie domem i dziećmi i też czasem potrzebuję odpoczynku i mąż mnie rozumnie i mam te swoje przysłowiowe pięc minut gdy on zabiera wózek z oleńką i adusię na spacer ,czy nawet pakuje dziewczyny ,zabiera potrzebne rzeczy w samochód i jedzie z nimi do swoich rodziców ,a ja wtedy na spokojnie działam sobie w domu ,bo zawsze wynajde jakieś zajęcie i odpoczywam mimo ,że wykonuję jakąś pracę . porozmawiaj z nim o tym ,że ty tesz masz etat domowy i też czasem brak Ci relaksu i odskoczni od obowiązków .