Sczury - Forum

Sorki za pomyłkę w temacie hehe

Jak chodziłam do szkoły, to u nas była mysz chińska. Fajna była. Trzeba było puzzle układać bardzo czujnie, bo podbiegała, zabierała w pyszczku część układanki i uciekała

Takie zwierzaki maja to do siebie ,że wszystko co się da to kradną i chowają na później. Ja mam za kanapą zapasy na cały rok

nasze szczurki były tak cwane, że potrafiły papierosa ukraść zawsze gdzieś wyczaiły papierosy i wyciągały - a to z kieszeni, a to z biurka. byle mieć. i chowały pod wiórami. kiedyś koledze podprowadziły zapalonego papierocha i zakopały pod wiórami. o matko co się wtedy działo!  piły też alkohol - zawsze dostawały troszkę piwa jak ktoś przychodził i piliśmy. kiedyś dostały czystej wódki - trzy dni leżały pijane i spały. komicznie to wyglądało. bardzo lubiły tez Feliksa - mojego pluszowego psiaka. tak bardzo, że nos mu zjadły. niestety jeden nam się zaczadził (pierwszy dzień po świętach BN wstaję do pracy i widzę jednego martwego szczurka, a drugi nad nim płakał). drugiego ptaki czymś zaraziły, kiedy go wystawialiśmy na balkon. po miesiącu choroby zdecydowaliśmy się ulżyć w cierpieniu biednemu zwierzakowi. posłużył za nawóz na naszej starej działce. ogólnie szczurki to sympatyczne i przezabawne zwierzątka. kiedyś znów będziemy mieć.

no tak. napisz 2iza jakąś ciekawa historyjke o szczurkach. osobisci e nie hodowałam szczura, za to miałam myszoskoczki, suwaki egipskie... myślę,że wszystkie te zwierzątka sa podobne do siebie pod względem zachowania. Moje myszoskoczki fajniutko skakały. Wspaniałe i urocze byly!!!

U nas w domu stał kiedyś olbrzymi worek z chrupkami kukurydzianymi, chyba 10 paczek. I Mychol (tak się nazywał) przegryzł każdy worek. Trzeba było wszystkie chrupki wyrzucić. A jak sprytnie wychodził z akwarium. Właził na wyższy poziom, zapierał się łapkami, robił salto i właził na daszek, a potem to już prędziutko na dół. Mój Brat się denerwował, bo jak coś jadł, to Mychol czatował przy Jego nogach, jak coś spadło, to nie było szansy już tego złapać. Kiedyś uciekał z całą kromką chleba i nie mieścił się pod łóżkiem, przekomiczny widok. 

wspaniałe:) Moje myszoskoczki ( miałam ich chyba trzy, kolejno oczywiście, nie razem) mieszkały w klatce,ale codziennie były wypuszczane na bieganie. kazdy z nich po jakimś czasie wyłapywał, gdzier sa drzwi od mojego pokoju i ...niechby ktos s[próbował wejść, juz myszoskoczka nie było! Trzeba było potem szukac po mieszkaniu! Ale zabawne, wszystkie zwierzatka nie chodziły do wc, a do łazienki to chyba tylko jeden z nich. Za to jak miałam świnke morską, to ta była tak wychowana,ze mieszkała w terarium, z którego była wyjeta jedna szybka, czyli miała zawsze wyjscie z pokoju wolne. No i została nauczona,ze wybierala trasę mój pokoj- kuchnia.Bardzo rzadko robiła spacerki po innej cześci mieszkania.

Ja miałem. W piwnicy. W bloku. Całe stado Wejście do piwnicy wyglądało wtedy tak - powolne otworzenie drzwi, zapalenie światła, szybkie wzięcie pały (jedna była ogólnodostępna, drugą każdy miał w swojej piwnicy) i ostrożne zabranie rzeczy, po która sie przyszło (oczywiście oczy dookoła głowy). A jeśli ktoś wam będzie wmawiał, że przeciśnięcie sie szczura przez wylot wentylacji i skok do wanny w łazience to tylko legenda miejska to racji miał nie będzie - sam coś takiego u sąsiadów widziałem. A co do chodowlanych - miałem kiedyś jednego, Ogryzka. Strasznie inteligentna bestia. Nawet z psem moim się skumplował - uwielbiał po nim biegać, jak tamten spał. Nie było problemu, żeby uciekł czy coś - jak był sam, nie wyszedł poza granice pokoju.

Oj, Centaurek, Ty to tak poważnie!  zaraz zaczną się dzielić sposobami na pozbycie się szczurów;) A na serio: u nas też kiedyś szczury były.

centaurek tez miałam kiedys Ogryzka i tez z psem zapan brat byli nawet z jednej michy jedli bo szczur mieszkał na wolności ,że tak powiem. O zabijaniu szczurów to proszę nie tu bo ja strasznie uczuciowa jeżeli chodzi o zwierzaki. A więc tak : Moje szczurzyce przyszły na świat 13 września tego roku. Około pół roku szybciej zabierałam się za przygarnięcie jakis ciurków ,ale najpierw musiałam zdobyć dostateczna wiedzę na temat tego gatunku. Dzień w dzień net aż warczał od nadmiaru informacji na temat tych futrzonów. Zapisałam się na chyba 4 fora (szczurze) i czekałam ,żeby zaadoptować lub tez kupić z hodowli rodowego malucha(a tak naprawdę to 2) Powoli kupowałam sprzęt itd... aby móc zapewnić im jak najwiecej wygody. Nareszcie się doczekałam. Na pewnym forum znalazłam ogłoszenie ,że dziewczyna z Torunia ma na oddanie chyba 12 malców . Odrazu się z nią skontaktowałam i czekałam te długieeeee 5 tygodni ,aby móc je odebrać . Nie obyło sie oczywiście bez stresów związanych z przewiezieniem ich i zadomowieniem sie maluszków. Oswajanie nie trawało długo w sumie to one były już oswojone (dlatego pamiętajcie nie kupujcie zwierząt ze sklepu zoologicznego ,bo po pierwsze kupując zwierzaczka wymuszacie na producencie rozmanażanie następnych zwierząt ,nieraz z chowu wsobnego ,co często skutkuje ciężkimi chorobami genetycznymi i psychicznymi, po drugie zwierzęta te w całych tych strasznych rozmnażalniach trzymane są w tak strasznych warunkach ,że normalnym jest to iż (powiem brzydko) mają sprane bańki, po trzecie ,malce często zabierane są od matek o wiele za wcześnie i poprostu umierają ,albo zapadają na jakieś choroby z powodu niedostatecznego dowitaminizowania, po czwarte zwierzaki z zoologach trzymane są najczęście bez rozdzielności na płci (bo najczęściej jest tak ,że pani/pan ekspedient/ka nie potrafią jej rozróżnić ,co uwierzcie nie jest trudne),a wię kupujesz panienkę wracasz do domu a za 22 dni masz juz 13 szczurkó i nie wiesz co z nimi zrobić (to tak zwane kinder niespodzianki-moje małe są z takiej wpadki) )Jest jeszcze wiele innych czynników które sprawiają ,że szczury są "nie do uzytku": np. trzymanie pojedynczych osobników! To są zwierzęta stadne i TY nie jesteś w stanie zapewnic im tyle towarzystwa ile zapewniłby mu towarzysz. Szczurom należy poświęcać przynajmniej 2-4 godziny dziennie (na zabawę i wybieg oczywiście) klatka musi mieć przynajmniej (dla 2 szczurków) chyba 70/40/70 cm a więc trzeba mieć miejsce. Trzymamy osobniki zawsze tej samej płci i nie rozmnażamy ich dla zabawy. To są żywe i na dodatek bardzooooo inteligentne stworzenia!!! Poświęcajac im dużo czasu i dając im jeszcze więcej miłości na pewno odwdzięczą się wam tak jak moje ogonki! A teraz troszkę o moich złośnicach. Czego się juz nauczyły: Załatwiają się do pudełkeczka po lodach (bardzo ułatwiaja mi sprzątanie w klatce, a tak apropo to ściółką w klatce dla szczurkó nie może być paczka trocin ,ponieważ w takich trocinkach często są jaj pasorzytów i np. pcheł ,a poza tym powoduja pylicę u ogonistych, najlepszym podkładem jest żwirek dla kotów) Reaguja na imie i przybiegają na wołanie (a najszybciej im idzie jak wołam Whisky , Cola mięsko :D wtedy włączają turbodopalanie-szczurki bardzo lubią produkty dla psów np. puche mięsna czy też suchą karmę ) Whisky wita nas buziakiem :D Nigdy nie załtwiły mi sie w mieszkaniu ( są to bardzo czyste zwierzaki) Nic mi nie zniszczyły, nie przegryzły ,a chodza naprawdę wszędzie. Nie gryzą nikogo ,są bardzo ciekawskie i raczej wola lizać niz krzywdę komuś zrobić, nawet jak je kąpałam i pazurki i ciachałam to krzywdy mi nie zrobiły chociaz widać było ,że bardzo im sie to nie podoba bo nawet fukały na mnie . Z minusów: Wykopuja mi ziemię z kwiatków i znaczą mi dłoń kropelką moczu na przywitanie. Często trzeba wymieniać ściółkę (ja wymieniam tak 2 razy w tygodniu czasami 3 razy na 2 tygodnie) Kocham moje stworki nad zycie i one nas tez kochają bo za każdym razem okazują to przytulaniem się i zapraszaniem do zabawy. Postaram sie jakieś fotki dodać do galerii :D Pozdrawiam i jak jakieś pytania odnośnie hodowli to pytajcie !

Dragonku ja też miałam w piwnicy szczurki. ale one strasznie chude były i łyse. no jak to szczury po przygnieceniu starą szafą i suszeniue przez 4 lata nic tylko w ramkę oprawić.

Miałam myszy, najpierw dwie (miała być parka, podobno biała mysz to zawsze samiec), po roku wzięłam dwa samczyki, potem mnożyły się częściej, niż w podręczniku czytałam, odnosiłam do zoologicznego, oddałam kiedyś samca kotu sąsiadów, bo zagryzł mi młode, po trzech latach, kiedy zdechła mi na ręku jedna z dwóch pierwszych samic, oddałam całą hodowle znajomej, która chciała zrobić prezent na Dzień Dziecka. I raczej nie zdecyduję się więcej, przywiązałam się, a one tak krótko żyją... Szczura nie chciałabym mieć, bo trochę dyskomfort miałam, jak brałam na ręce szczura koleżanki- większy od myszy, a podobny, mniejszy od kota, bałam się, że mogę mu zrobić krzywdę...

Nie cierpię takich zwierząt, dla mnie są obrzydliwe.

ja też chyba nie dam się przekonać ;-)

a fu

2iza, ładne historyjki. Teraz sobie przypominam,ze moje myszoskoczki tez mnei witały kropelka he he:)

Każdy lubi inne stworki :D Ja kocham wszystkie

chyba nie masz na mysli pająków?

Nawet pająki :D

Taaak Izka nawet muchy nie zabije, taka z niej duszyczka.