Miłość jest jak kwiat, niepielęgnowany zwiędnie... - Forum

My jesteśmy 8 i pół roku po ślubie i często mówimy kocham, przytulamy się, mówimy czule do siebie, całujemy... i wcale nie czuję się znudzona. Nie wiem jak mąż, ale na znudzonego nie wygląda 

Dobr pytanie zadałaś...też się często zastanawiam nad tym...

My jesteśmy prawie 6 lat po ślubie i "kocham Cię" mówimy sobie często (choć czasami mam wrażenie że machnalnie:(.

Gdy się żegnamy lub witamy dajemy sobie "buźki"

Musze stwierdzic, ze dosc czesto wyrazamy z mezem swoje uczucia. W ten sposob chcemy pokazac naszym dzieciom, aby wiedzialy wlasnie ze rodzice sie kochaja, a nie jak to Ania_29 opisuje - rutyna czy przywiazanie. Slowa sa bardzo wazne, chce sie zyc gdy od meza sie uslyszy te magiczne dwa slowa.

Najważniejsze aby w życie nie wkradła się rutyna. I brak zajęcia też źle działa (mój ojciec z braku zajęcia znalazł sobie kochankę)

Przykre :(

U mnie jak na razie jest okej - oby tak dalej te 30 lat do przodu...

To wcale nie jest takie proste... Potzreba ogromnej chęci i pracy obojga stron.

My jesteśmy prawie 5 lat po ślubie i 8 lat ze soba. Nie powiem, zeby nic sie miedzy nami przez ten czas nie zmieniło. Nie ma juz tego szaleństwa co na początku, są za to codzienne problemy, brak czasu, rutyna. Trzeba byc bardzo wytrwałym, aby mimo to miłość nadal była tak piękna i wyjatkowa jak na początku.

My staramy sie i to jest najważniejsze. Mówimy sobie kocham cię często (jesli któreś za długo nie mówi, drugie mu o tym przypomina!:) ), przytulamy sie, wygłupiamy razem i śmiejemy.

Mam nadzieję, że nigdy nasza miłość nie zmieni się w przyzwyczajenie.

Chyba każdy ma taką nadzieje. Ale tak jak napisałaś, potrzeba ogromej chęci i pracy obojga stron... Bo co z tego, że my będziemy mówiły "kocham" a nasi partnerzy będą milczeć, albo mówić tylko "Ja Ciebie też"... Kiedyś nam się to mówienie znudzi... Mój Mąż jak na razie współpracuje, bardzo często mówi "kocham Cię" a niech no się tylko zapomnę i nie odpowiem, że ja Jego bardzo też to mnie upomina Ale chyba nie tylko słowa są najwazniejsze, ale także idące z nimi w parze gesty i czyny. Mój Mąż na szczęście też lubi się przytulać, a to też jest ważne...

Olu, dziwne by było, gdyby związek na przestrzeni lat wciąż wyglądał tak samo. Czas leci, my się zmieniamy, więc i związek się zmienia. To, że się zmienia, nie znaczy wcale, że nie jest fajnie. Jest inaczej, ale też jest ok.

Mówić Kocham jak najczęściej tylko się da i dużo rozmawiać o tym co nas boli,co nam się nie podoba i co chcielibyśmy zmienić.

Aniu_29 u nas jest tak jak w waszym związku każdą rozmowę telefonicznyą kończymy tymi magicznymi słowami.Mąż nie wstydzi się powiedzieć przy kolegach Kotek a ja Misiu.Wydaje mi się też,że kiedyś było inaczej.Na przykład pocałunek tuż przed ślubem w gronie rodziny było bardzo niestosowne nawet złapanie się za rękę było strasznym uczynkiem.Nawet moja Mama często opowiada jak to było kiedy poznała się z Tatą :)

Dla niej pocałunek w czasie wesela na przyśpiewce "GORZKA WÓDKA" była bardzo krępująca bo tak przy wszystkich...:)

Uczęszczając na nauki przedmałżeńskie wypowiadały się dwa małżeństwa ze starzem 25-30 lat.Mówili,że coś się zmieniło,ale wspólna modlitwa bardzo ich zbliża do siebie.I chyba coś w tym jest :)

Pamiętam jak po śmierci Teścia zaczęliśmy się wspólnie modlić tuż po każdej modlitwie mąż dawał buziaka mi a ja jemu.Nawet idąc na cmentarz do Teścia razem się modlimy przy grobie,rozmawiamy z nim,opowiadamy.I rzeczywiście wspólna modlitwa zbliża może dlatego,że poznajemy siebie w troszkę inny sposób nie ten codzienny,ale ciut magiczny :)

Nawet czesto gdy mąż budzi się w nocy całuje mnie w usteczka,rękę albo mówi Kocham Ciebie.To jest takie miłe

Bez chęci obydwojga do posycania uczucia, ciekawości, troski, spędzania razem chwil, szaleństw, codzienności miłość powszednieje.

Związek się zmienia  i nie ma tym nic złego- odkrywamy wtedy to inne ja naszego małżonka/partnera.
Nic nie trwa ciągle w takiej samej postaci - wszytsko płynie. Nasze uczucia też.

Jednak - stoję na stanowisku, że się da choć wokół także nie mam przykładów wieloletnich a szczęśliwych i kochających się związków.

Jednak podstaw o obopólne checi. Jak tylko jedna strona się stara...nic się nie uda.

Może to frazes,że miłość niepielęgnowana więdnie ale...cień prawdy w tym jest.

Masz rację Pchełko. Zwiazek się zmienia. Ważne, zeby niezmienne było jedno: miłość. :) I zeby nie zastąpiła jej rutyna.

to "tylko" słowa, wydaje mi sie, że dobra pielęgnacja to właśnie szacunek, zaufanie, rozmowa, wzajemne zrozumienie i do tego szczypta szaleństwa, a "kocham Cię" samo się będzie pchało na usta

O miłości można mówić dużo i pięknie... Ale ważne jest by tę miłość OKAZYWAĆ! Słowo jak pisze Soho może być zwykłym frazesem... Ale czyn to już jest gwarant tego co się czuje... Jak to w Biblii stoi:

"Po owocach ich poznacie..." I tu jest chyba sedno sprawy - czyny-owoce...

My jesteśmy po ślubie 20 lat... Różnie bywało... I nasz związek wciąż ewoluuje.. Ale za słwoem idzie czyn... Czasem bardzo prostu i mały, ale dużo mówiący... Po prostu: oznaka ciągłej wzajemnej miłości...

czyny są zawsze wazniejsze niz słowa!:) Ważniejsze będzie przytulenie, pocieszenie, pocałunek, potrzymanie za rękę niz nawet kilka "kocham cię", choc to oczywiscie też jest ważne.

Kochamy się, tego jestem pewna ale ostatnio rutyna, kłopoty i niedomówienia trochę nam mieszają w małżeństwie. 

Jeżeli powiedzenie, że w 5 roku małżeństwa następuje kryzys to chyba uwierzę...

Tak Alutku... Piąty rok to kryzys... Przerabiałam go... Potem 7 i 15 a dalej już tylko z górki! :)

To już nie chyba ale na pewno w to wierzę.

Alu, ja też jestem w piatym roku:) Nie sądzę, zebym przeżywała kryzys... Bywa ciężko, bywa ostro, ale u nas to wina przeciwstawnych charakterów, nie zrzucałabym tego na piąty rok:)

Ja chyba jednak wolę na piąty rok.

Jak zwał tak zwał...

A co to jest miłość?

"Miłość niejedno ma imię", a my raczej przeważnie kojarzymy ją z początkami uczucia, z motylami w brzuchu, z drżeniem rąk, z niesamowitą euforią- czyli tak naprawdę nie z miłością a stanem zakochania. I gdy on mija, boimy się, że ucieka miłość.

Nie potrzebuję ciągłych wyznań, wręcz przeciwnie- moim zdaniem powtarzanie jak mantra słowa "kocham'- dezawuluje je ( zawsze mnie denerwowało "love you" w amerykanskich filmach rodzinnych padające ze 100 razy w ciągu 1,5 godziny emisji).

Wiem, ze mnie kocha bez słów: bo wyjdzie z psem zawsze kiedy jest w domu, bo wie, ze tego nie lubię, bo nawet wyjeżdzając na kilka dni, zadba o piasek dla kota, naniesie na balkon, bym nie musiała fatygować się do piwnicy, bo nie dzieli prac na kobiece i męskie, bo wiem, ze dla niego jestem najpiękniejsza i najinteligentniejsza, bo pozwala mi żyć jak lubię, bo przynosi nieoczekiwanie mi do pracy kupioną rano sałatkę, by mi zrobić przyjemność, bo broni mnie zawsze przed światem i wiem, że zabiłby, by mnie uchronić od krzywdy, że oddałby mi nerkę, gdybym potrzebowała....

Nie jest ideałem. Jest bardzo trudnym, skomplikowanym człowiekiem, maksymalnie niezaleznym i nieujarzmionym. Ale jestesmy razem już 27 lat. I jeśli to wciąz nie miłość, to nie wiem, co....