czym kierować się, wybierając studia?

o wyborze zdecydowały głównie zainteresowania,ale obecnie nie łatwo znaleźć pracę...

A jakie studia wybrałaś? Pracujesz obecnie w zawodzie?

właśnie nie,dlatego piszę,że to nie łatwe. wybrałam resocjalizację

Wybór studiów jeszcze przede mną.

Zawsze marzyłam o polonistyce, ale ostatnio zmieniam trochę front - myślę o dziennikarstwie lub politologii.

Najważniejsze wg. mnie to wybrać tak, by studiować z przyjemnością...

moja dobra koleżanka,rówieśnica,studiowała politologie. dziś żałuje,bo za nic nie mogła znaleźć pracy w zawodzie. zrobiła kursy z księgowości i znalazła pracę dość szybko...

No właśnie, trochę szkoda, że rynek pracy nie idzie zgodnie z zainteresowaniami. Wg Newsweeka, najwięcej osób bezrobotnych jest po takich studiach jak: dziennikarstwo, europeistyka, pedagogika, czy politologia.

na przykładzie moim i koleżanki badania się potwierdzają...

Jasne, że analiza rynku pracy jest ważna przy wyborzes tudiów, ale z drugiej strony nie wyobrażam sobie studiować np. matematyki czy informatyki, które mnie kompletnie nie interesują, a jest popyt na te zawody an rynku pracy...

Pewnie, że tak, ale świat nie dzieli się tylko na naukowców-fizyków/matematyków/informatyków i dziennikarzy/politologów. Jest wiele kierunków i zawodów pośrednich.

Nie podjęłam decyzji samodzielnie - duży wpływ na to miał mój Tata. Ja byłam przekonana, że jestem humanistką. On twierdził, że mam smykałkę do nauk ścisłych. Wyszło na Niego. Z perspektywy czasu nie żałuję.

Mając 19 lat pojęcia nie miałam, czym się kierować. Rodzice jedno, nauczyciele inne, znajomi coś innego, a właśne zainteresowania - jeszcze inny świat. A gdzieś tam zupełnie obok - rzeczywistość. Byłam i jestem alternatywna w wielu sprawach. Wybór przedmiotów maturalnych i kierunku studiów - fatalny czas. 

Z moich rówieśników niewielu pracuje w zawodzie. Najczęśliwszy są Ci, którzy studiowali to, co ich fascynowało. Dzięki temu - wszystko co robią, robią z pasją, chociaż niekoniecznie zgodnie z wykształceniem. Po prostu mieli czas na to, by rozwinąć zainteresowania - a to dodało radości życia. Rynek pracy zmienia się dynamicznie - a oni potrafią być elastyczni. 

Jak wybrałam kierunek studiów? Na przekór. Wybrałam coś, o czym nie miałam pojęcia, czym się w ogóle nie interesowałam. Na przekór mądrym doradcom, ktorzy mieli ambitne plany względem mnie - i własną wizję mojej przyszłości. Cóż, nastoletni czas zbyt rozsądny nie był;)

Przejrzałam plan przedmiotów na studiach - stwierdziłam, że może być ciekawie. Startowałam ze znajomymi - było sporo osób na jedno miejsce, ja się dostałam, oni nie. I tak skończyłam nieszczęsną socjologię, chociaż przez całe studia zastanawiałam się, po ci mi ona ;) Jako drugi kierunek przez pewien czas rekreacyjnie studiowałam dziennikarstwo - także nie polecam. Przez całe studia uczyłam się, czym jest socjologia - chociaż sami wykładowcy niekoniecznie byli pewni ;)

Potem była pedagogika - miałam być siostrą zakonną i pracować w pogotowiu opiekuńczym, przełożona sugerowała te studia. Dyplom jest, habit poszedł w siną dal ;)

Pracy w zawodzie nie szukałam, nawet cieszę się, że nie pracuję w zawodzie.  Zastanawiam się nad doktoratem, marzy mi się też psychologia. 

Z wyboru studiów, uczelni - zadowolona nie jestem. Dzisiaj podjęłabym inne decyzje.  

A co wybrałabyś dzisiaj, mądrzejsza o tamte doświadczenia?

I być może dobrze, że ja decyzję o studiach mam jeszcze przed sobą... Tyle razy zmieniaja się człowiekowi plany i zainteresowania...

ja też nie. zwłaszcza,że na studiach ścisłych nie dałabym pewnie rady nawet semestru ;)

Z mojej perspektywy - najlepiej kierowac się doświadczeniem, tylko jak mieć wtedy doświadczenie :)

Ja skończyłam dziennikarstwo - nic innego mnie nie interesowało przez całe liceum. Kierunek podobał mi się do momentu w którym zaczęłam pracować w zawodzie-okazało sie, że to nie dla mnie.

Obecnie uczę angielskiego w szkole i poza i jestem zadowolona. 

Teraz wybrałabym studia językowe albo informatykę - wydaje mi się, że u nas (okolice warszawy) jeszcze długo będą to dobrze płatne zajęcia

Medycynę albo psychologię. Niezła rozpiętość, co? ;) Ja jestem skrajna - w liceum przygotowywałam się do olimpiady z matematki, potem założyłam się, że zdam maturę z historii, olimpiada poszła w odstawkę. Maturę zdałam. 

Jak byłam nastolatką - marzyłam o prawie (nawet przez część liceum przygotowywałam się na te studia), potem o filologii polskiej, potem - zafascynowana już na studiach chrześcijaństwem - o teologii. Lekcje religii prowadziłam bez tych studiów, korepetycji udzielałam z większości przedmiotów - cieszę się, że nie jestem nauczycielem ;) 

Chyba najważniejsze - to pozwolić sobie na popełnienie błędów. Nie ucieknie się przed nimi. Ja popełniłam ich dużo, sporo się nauczyłam. Kolejne błędy przede mną - w końcu jestem jeszcze młoda ;)

Najważniejsze to rozwijać zainteresowania. Bez zainteresowań - będziemy tylko nudnymi pracownikami, nieważne na jakim stanowisku. Bez studiów można żyć - bez pasji jest ciężko. 

Mamo Julki, czasami zazdroszczę tym, którzy stoją jeszcze przed wyborem studiów. Ale tylko czasami ;)

 

 

Wybierając kierunek studiów kierowałam się swoimi zainteresowaniami...Fakt jest jednak taki, że z pracą jest coraz gorzej

Nie studiowałam i nie mam zamiaru, prace znalazłam zaraz po maturze, kolezanka konczy 3 kierunek a pracy nadal brak. Medycyne polecam kasa pewna.

ja też starałam się kierować zainteresowaniami:))) a jednocześnie duży wpływ miała moja rodzina prawników:P trzeba utrzymywać tradycje:))) Od pańdziernika będę studiować dwa kierunki ( jeden zgodny z zainteresowaniami i ciągotki do matematyki- stąd studia na wydziale architektury).

Stawiam na nauki ścisłe ( bardzo dużo jest obecnie humanistów bez pracy a jak ostatnio przeszukiwałam ogłoszenia to umysłów ścisłych poszukują:)))

Ja studiowałam to co chciałam i to co lubiłam. Wybierając studa kierowałam się swoim własnym osądem i tym co lubie o tym co chciałam robic w życiu.

Potem przyszedł czas na kolejne studia i kolejne...i kolejne :)

Ale zawsze to było coś w czym sie dobrze czułam.

Nie wyobrażam sobie iść do pracy ( czy na zajęcia) i zastanawiac się "po co ja tu własciwie przychodzę?"...albo co gorsza, myslec rano " Qr%$#*&^ - znowu do roboty ! "