Biedne i bogate dzieci w szkole. - Forum

Czasami słyszę od syna ,że koledzy naśmiewają się z jego kolegi ltóry jest z biednej rodziny i mówię synowi by bronił Sylwiusza bo liczy sie jego charakter jaki jest a nie to czy jest bogaty czy biedny .Syn nawet zaprzyjaźniła się z Sylwiuszem co mnie cieszy ;)

Chyba tak było od zawsze niestety. Zawsze w każdej klasie znajdzie się ktoś biedniejszy, kogo nie stać na firmowe ubrania, czy super gadżety. Dzieci już od najmłodszych lat potrafią być okrutne. Pamiętam jak w pierwszej i drugiej klasie pdstawówki dzieci traktowały jednego kolegę :( Jego rodzice oboje byli alkoholikami, których często widać było na mieście. Wszyscy chłopca wytykali palcami i śmiali się z niego. Mi go było tak szkdoa ale byłam zbyt nieśmiała, żeby się kiedykolwiek za nim wstawić. Ten chłopak tuż po Pierwszej Komunii Świętej utopił się w stawie. A ja do dzisiaj żałuję, że brakło mi odwagi, żeby się przeciwstawić okrutnej grupie wyśmiewców :(

To prawda dzieci potrafia być bardzo okrutne.

Szkołę podstawową do tej pory wspominam jako koszmar właśnie przez rówieśników. 

Teraz jako nauczyciel zwracam na to szczególną uwagę.

teraz to jest tak samo, chrześniak co chwile mame dręczy, żeby kupiła to i tamto bo koledzy mają. Siostra uczy w szkole i mówi, że często widzi złe zachowania dzieci w stosunku do dzieci, które sa z Domu Dziecka, albo tych którzy nie maą firmowych ubrań

Pamiętam jak mi koleżanka opowiadała, że jej siostry córka poszła do przedszkola, wszystkie dziewczynki miały prawdziwą lalkę Barbie, a ona miała podróbkę. Wyśmiewały ją, nie bawiły się - ona ciągle płakała, aż mama musiała kupić jej lalkę prawdziwą. W rozmowach z przedszkolanką usłyszała, że ona nie zabroni kupowac rodzicom tamntych dzieci zabawek, że mają prawo i ona nic na to nie poradzi. 

W przedszkolu (tym pierwszym) do którego chodził Szymuś był zakaz przynoszenia swoich zabawek - i to było jak dla mnie świetne rozwiązanie!

tak powinno byc wszędzie :)

Akurat  w żadnej z moich szkół do których chodziłam, czy szkół i przedszkoli do których chodziły moje dzieci nie było takiego problemu. Czyli na szczęście ta choroba nie dotknęła całego społeczeństwa.

Natomiast na temat biedy widocznej w szkole mam zabawną hostorię (tak tak - ZABAWNĄ!) 

Kiedyś pracowałam jako nauczycielka angielskiego w liceum w dużym mieście. Do klasy którą uczyłam chodziła taka zabiedzona dziewczynka, wychudzona, blada, w bardzo brzydkich i biednie wyglądających ubraniach. Było mi jej szkoda i po jakimś czasie rozmyślałam jak by tu jej pomóc żeby nie urazić jej uczuć. 

Pewnego dnia jednak, trafiłam do alei handlowej ze sklepami w których ceny są takie wysokie, że normalni ludzie tam nie zaglądają. Jakie było moje zdziwienie, kiedy na wystawie zobaczyłam ten samiutki porozciągany, obrzydliwy, wyglądający na wyjęty ze śmietnika sweterek który nosiła ta "biedna" dziewczynka ze szkoły. Sweterek kosztował ... 900 złotych. 

Kiedy zszokowana zaczęłam drążyć temat i podpytywać koleżanki na temat "biednej" dziewczyny okazało się że to córka bogatego biznesmena, która marzy o byciu modelką i chudość była spowodowana drastycznym odchudzaniem a nie głodem. Ubrania "śmietnikowe" to był taki styl ubierania... Wszystko nowiutkie i kosztujące tysiące złotych...

Taka moda na biedę....

Ja do ogólniaka chodziłam w "zagłębiu meblowym", gdzie moje koleżanki dostawały "maluchy" na osiemnastkę, paradowały w ciuchach wprost z tureckiego bazaru i na wakacje jeździły poza granice naszego kraju. Ja jednak jakoś się tym nie przejmowałam... i może to zabrzmi dziwnie, ale nawet im nie zazdrościłam. Miałam wówczas inne cele i priorytety. Dla mnie nie był ważny szpan, czy zakup jeansów w Pewexie.