Kiedy ojcowie odchodzą.... - Forum

Tacy ludzie istnieją i już... niestety. Być może że wyzbyli się wszelakich zasad moralnych.

Nie zawsze ojcowie odcinają się od dzieci. Mój chce kontaktu ale ja się czuję jak między młotem, a kowadłem. Zawsze byłam córeczką tatusia z mamą jedynie potrafiłam się kłócić. Teraz muszę żyć z mamą, a ojca nie ma... I idąc na spotkanie z Nim widzę żal w mamy oczach- żal nie z powodu tego, że się z nim spotykamy tylko dlatego, że nie jest tak jak powinno... Bo dziecko nie powinno spotykać się z ojcem raz w miesiącu na pizzy...

Nie zawsze jest tak, że ojcowie gdy odchodzą to nie odczuwają potrzeby kontaktu z dziećmi. Piszę z własnego doświadczenia. Moi rodzice też się rozstali. Ale mam kontakt z obojgiem. Choc początkowo było bardzo trudno. Każde ciągnęło w swoją stronę. A gdy zaczynali sobie układac życie z innymi ludźmi to mam wrażenie, że bardzo się bali mojej reakcji. Teraz, po kilku latach jest już ok. Potrafię siąść i spotkać się nie tylko z mamą lub z tatą, ale również z Ich partnerami. I nawet mieliśmy szanse spotkac się wszysyc razem ale choroba pokrzyżowała nam plany. Czkam na to spotkanie. Dorosłam do niego. Wiem, że to jest Ich życie. I choć dotyka mnie to co się stało to nie mam prawa wymagać od Nich by żyli tak jak ja bym chciała żeby żyli.

Moi rodzice też się rozstali lata temu i jednak mieszkając z matka to spotykałam się z ojcem, ale takze widziałam nieraz w oczach matki żal że tak musi wygladac nasze zycie.

A były mąż mojej koleżanki odszedł rok temu, do tej pory nie odezwał się do dzieci, które podobno bardzo kochał

U mnie ojcec mieszka w tym samym mieście więc nie ma szans by się np nie spotkać przypadkiem na mieście- i to mamę boli najbardziej- mnie również...

już zaczęłam pisać w blogu naszą historię,ale jednak nie teraz. innym razem :(

U nas tego ojca nie ma od samego początku, nie wiem...może to i dobrze.. Dzieckiem się nie interesuje, zapewne zrobi to na starość. Przykre to wszystko.

Monika wnosi zupełnie inne spojrzenie na tę sprawę... chyba najbardziej bolesne.

Ale wiecie co nie tylko ojcowie nie czuja potrzeby kontaktu z dziećmi. Matki również.

 matko...historia z życia wzięta....Czemu ojciec nie spotyka się z dzieckiem??? CZęsto dlatego, że jest słaby i jego dziewczyna/ kochanka Mu na to nie pozwala.....A dzieci to boli...I czują żal..... Dlaczego tak jest, tego nie potrafię powiedzieć. Wiem jedno, że moje dziecko bardzo cierpi, jesli ojciec( choć jest daleko) zawiedzie...I jeśli ktoś oprócz ojca "chce" go wychowywać...Tak nie powinno być. I ja się na to nie godzę... Wychowuję dziecko i były mąż ma w tym swój udiał...Ale żadna jego "laseczka" nie ma pojęcia o dzieciach i mojego syna "wychowywać nie będzie!!!! 

Kasia ma racje. Są tacy ojcowie i istnieją też matki, które wyrzekają się własnych dzieci. :(

Wyrzekają... po prostu nie czują się rodzicami. Zwyczajnie - nie czują więzi. Dziwne ale prawdziwe.

Dla mnie to niepojęte, wciąż myślę o mężu mojej koleżanki, jak można nagle tak się zmienić, tak nagla przestać kochać dzieci...Czasami zastanawiam się co siedzi w jego głowie

Dziwne? To chyba raczej nienormalne!

Moja koleżanka ma siostre i brata są małolatami mają po 11 i 14 lat ,mieszkali oni z matka( a moja koleżanka z mężem osobno), pewnego dnia matka wyszła z domu i już nie wróciła napisała tylko list że sie dusiła w domu i musiała uciec od tego wszystkiego, koleżanka musiała się przeprowadzić do swojego rodzeństwa bo inaczej by poszli do domu dziecka,a matka stoczyła się do takiego poziomu że teraz pod sklepem żebrze na wino, wygląda jak "żul".

Widać nie tylko ojcowie zostawiają

Moniko, podobnie bylo u nas...Jednak mój syn zna swego ojca..I chcę by tak zostało..Wojna, kłótnie....Odpuściłam....Moniś, i jak Ci kiedys pisałam..Wszystko się mo.że zdarzyć.... Ja "polubiłam" ojca Matiego dla dobra syna.... I dogadujemy się...Jednak rozumię, że są sytuacje w życiu, że nie da sie TEGO przeskoczyć...

Nie każdy jest sworzony do bycia rodzicem. Choć biologia mówi inaczej. Zrobic dziecko to jedno. Kochac to zupełnie inna sprawa. Nawet my matki miłości do dzieci się uczymy.

Żanetko rozumiem Cię całkowicie, ale ja po tym co tatuś wyrabia jakoś nie mogę. Co będzie w przyszłości nie wiem. Póki co jeszcze jest za wcześnie na "neutralne" emocje.

Ja napisałam ojcu mojej Nadii, że się urodziła stwierdziłam, że tak jest fer, nie odpisał...

Przykro mi było, że nawet nie zapytał czy wszystko w porządku itd, że nie chce wiedzieć jak wygląda, czy czegoś nie potrzebuje.

Pojawiły się łzy, ale nie warto... za kilka dni, może tygodni walka o alimenty...

I widok żałosnego faceta, który zrobi z siebie kolejny raz w życiu debila...

Ale mnie chodzi o to, że po 13 latach bycia całkiem niezłym ojcem jest STOP-przestaje nim być!