Samotna matka

chyba jestem jedyna

spoko izkaa, zaraz się znajdą inne:) Ale opowiedz, jak sobie radzisz, co jest największym problemem,a  co Twoim największym sukcesem?

Ja byłam samotną matką prawie trzy lata i nie zazdroszczę. Najgorzej nie mogłam sobie poradzić z tym że wszyscy za mnie wiedzieli co dla mnie jest najlepsze i ciągle się wtrącali chcąc mojego i mojej córki dobra. To dobro do dzisiaj mi wychodzi bokiem.

Ja od 2 lat sama zajmuję się dziećmi (szanowny małżonek za granicą) czasem jest ciężko ale jakoś sobie radzę 

Najwiekszym problemem dla mnie jest brak tej drugiej osoby  A dzieciaki czasem wchodza mi na dłowe bo w jednej chwili oboje cos chca i to zasze jest cos innego . Widze ze Maji brakuje ojca :( np na placu zabaw widzi jak tatus buja swoja corcie a ja zawsze mama ;/ Najwiekszym sukcesem hmmm chyba to ze wytrzymuje to wszystko jakos :D Ze staram sie jak moge zeby podzielic swoja uwage pomiedzy ich dwoje :D  Wkurzaja mnie osoby tzw serdeczne ktore dobrze wiedza ze jestem sama a pytaja Maji gdzie tatus a mała odpowiada nie ma . I zaraz słysze stała spiewke musisz sobie kogos znalesc bo tak nei moze byc itp

a potem jak kogoś sobie znajdziesz to te same osoby będą Ciebie wytykać palcami że zamiast poświęcić się dzieciom to sobie szukasz faceta.

Uroki małych miast :(

ja również jestem samotną mamą

Samotna matka nie jestem ale musze przyznac, ze bardzo Was podziwiam. Ja mam trojke dzieci i czasami mi rece opadaja, wtedy wkracza Tata i opanowuje cale towarzystwo. A Wy same tkwicie caly czas na posterunki, gleboki szacunek sie Wam nalezy

Witam Kasiu  a juz myslałam ze sama zostałam :D Wxx tego u mnie najbardziej brak tego taty ktory interweniuje gdy mama juz nie daje rady :/

To prawda że w takich sytuacjach jest najgorzej. Ale teraz myślałam że będzie lepiej a nie jest Anka ciągle przegina i daje do zrozumienia Grześkowi że nie jest jej ojcem i wtedy jest jeszcze gorzej bo w ogóle nikt nie jest w stanie do niej dotrzeć. A jeszcze Domi na to wszystko patrzy i też próbuje krzykiem wymuszać wiele rzeczy.

Ja tez bardzo podziwiam , i wielki szacunek dla Ciebie 

jakbym miała radzić sobie sama ze swoim rozrabiaką to bym chyba nie dała rady jak mąż wraca z pracy to ja choć trochę mogę odpocząć! ale mam koleżanki które mszą radzić sobie same i je podziwiam!

własnie tego sie boje . Boje sie ze dzieci nie zaakceptuja ,, nowego taty '' . I ze Maja bedzie mu ciagle powtarzac ty nie jestes moim tata wiec sie odczep albo cos w tym stylu . Ona juz teraz sie buntuje :( wiele razy probuje na mnie cos wymoc krzykiem ale ciagle ja odzsyłam ze jak sie uspokoi to niech wtedy przyjdzie i wraca po chili przeprasza a potem znow to samo :(

Wierze, ze los zycie szykuje dla Ciebie cos dobrego, trzymaj sie

Dziekuje :D:D:D

A ja chciałabym sobie znaleźć kogoś nawet już teraz. Problem w tym, że facetom w moim wieku przeszkadza fakt, że mam dziecko. A ze sporo starszym nie chciałabym się wiązać...

a sama jestem już od 4 lat...