Edukacja seksualna czterolatków, 12-latek znający techniki antykoncepcji - nowy pomysł WHO - Forum

To temat delikatny, i zbyd nadgorliwe podejscie w szybkim przekazywaniu tej wiedzy jest tak samo zle, jak zbyt pozne jej dostarczenie. Teraz dzieci tak szybko, maja stycznosc z tym tematem, ze nam sie wydaje to az niemozliwe, ale obserwujac zachowania w koncu jeszcze dzieciakow na osiedlu w Krk, kiedy jeszcze bylam na macierzynskim bylam w szoku, co takie osoby, robia gdzies po krzakach czy na osiedlowych murkach. No i nie prozno pozniej szukac, chodzacych z brzuchami malolat, ktore ups...wpadly. Takie 13, 14 latki, powinny juz miec taka wiedze na temat antykoncepcji, bo niestety swiat atakuje nas seksualnoscia z kazdej strony, i jak nie na takich zajeciach czy od rodzicow, to dowiedza sie o tym, czesto zle- ze np. szklanka wody przed snem zabezpiecza przed ciaza, pd rowiesnikow, lub starszych kolegow :/

Masz rację, musimy edukować dzieci - ale co lepsze - nauczyć dwunastolatka zakładania prezerwatywy, dając mu tym samym do zrozumienia, że może już rozpocząć współżycie (no bo po coś go uczymy podstaw antykoncepcji), czy może lepiej zaprezentować mu cały szereg powodów, dla których powinien się wstrzymać z decyzją o podjęciu współżycia? Żadne z zajęć edukacji seksualnej nie poruszają tej kwestii, uważa się że młodzież i tak to robi więc po co ich wstrzymywać, lepiej nauczyć jak się zabezpieczać.. a tym samym daje się im argument ku temu, aby czuły się gotowe do współżycia.

Jezeli taki 13,14 latek sie zakocha, a przynajmniej tak uwaza, zazwyczaj teraz dziewczynki maja starszych partnerow, to kazania doroslych i tak pojda w odstawke. Ja mialam tzw. wychowanie do zycia w rodzinie, i pani mowila nam o tym, ze nie warto sie spieszyc z tym -pierwszym razem- moze to byl program, moze jej wlasna inicjatywa, nie wiem, ale ten temat byl poruszany. Wiem, ze w tym czasie duzo kolezanek, mialo ten pierwszy raz juz za soba.

A ja uważam, że rodzice sami powinni mieć świadomość, że trzeba o tym temacie z dziećmi rozmawiać. Nie chciałabym, aby ktoś obcy rozmawiał na tamat seksu z moim 6 letnim dzieckiem, bo to jest moje dziecko i ja mam prawo decydować o tym w jaki sposób będzie ono nauczone postrzegania seksu, bliskości, jakie wartości chcę mu przekazać. Uwazam że jeśli rodzice prezentują jakieś wartości, żyją wg nich i mają wgląd na to co gdzie i kiedy robi ich dziecko a także z kim się spotyka - jednym słowem znają swoje dziecko to są w stanie zauważyć moment w którym warto zacząć edukacje, a po drugie dla dziecka wychowanego w takim domu te wartości stają się normalne, akceptowalne i sa czymś naturalnym. Gorzej jak rodzice pozwalają aby dziecko było wychowywane przez podwórko i aby podwórko było dla dziecka autorytetem.

Uważam, ze jasne 14 latek musi wiedzieć skąd się biorą dzieci, w jaki sposób dochodzi do zapłodnienia itp.musi też wiedzieć że umycie się po wszystkim nie jest metodą antykoncepcji i jasne, niech takie dzieci będą edukowane już w szkole. Ale 14 latek ma ukształtowany już światopogląd i nie jest małym dzieckiem. Ale 4, 5, 6 letnie dzieci - to jest czas kiedy rodzice budują autorytet a ktoś w łatwy sposób może przekazać dziecku coś co będzie nie zgodne z wartościami panującymi w domu.

Uważam, że dziecko powinno się zawsze czuć partnerem w dyskucji niezależnie od tego czy temat go dotyka bezpośrednio czy pośrednio. Wydaje mi się, że rozmowa o seksualności, intymności itp. jest zdrowa... nie bójmy się tego. Tak naprawdę nie mamy pojęcia kiedy dziecko styka się z informacjami o seksie - nawet jeśli w domu to temat tabu to na podwórku, przedszkolu, szkole już nie dlatego warto wyłożyć dzieciakom to jak najwcześniej. Tak jak jest podnae dzieci w wieku 4 lat zaczynają interesować się swoim ciałem - trzeba ich oświecić co i jak w tym temacie - takie jest moje zdanie... 

4 lata to za wcześnie na takie tematy.

Ale 12 jak najbardziej powinien wiedzieć skąd się biorą dzieci, że   poskakanie po schodach   nie zapobiega ciązy.

Niestety dzieci teraz chcą szybciej być dorosłe i robić co dorośli, czyli m. innymi życzie seksualne również wcześniej zaczynają nie mając pojęcia jakie mogą być tego konsekwencje.

Nie wiem czemu nie ma w naszych szkołach zajęć z lalkami imitacjami dzieci.Gdyby młodzież wiedziała jak wygląda zajmowanie się noworodkiem to może zastanowiliby się nim będzie za późno.

Tzn. ja powiem tak, ze jezeli chodzi o dzieci juz w szkole, tak jak wspomnialam 13, 14 letnie, to mysle, ze szkola powinna miec jakis glos w tej sprawie, bo niestety, ale duzo jest takich rodzicow, ktorzy mowia- eee moje dziecko to jeszcze nie jest na tym etapie, i to nie sa wcale rodziny patologiczne, tylko normalne porzadne wrecz rodziny, no bo to przeciez im sie w glowie nie miesci, ze ich coreczka, czy synek kiedys beda wspolzyc, a niestety ale takie sa realia, i zycie bywa coraz bardziej okrutne. 

Mam przyklad na kuzynce, jak to nie dopuszcza, mysli, ze jej 14 letni syn, moze interesowac sie dziewczynami, a co dopiero cos wiecej. Dla mnie to niesamowite, jak mozna tak wypierac rzeczywistosc, z umyslu, bo sama widze, co on robi, i to na oczach rodzicow, a oni jednak ciagle, uwazaja go za malutkie dziecko, niczego nieswiadome.

Jednak tak jak Ewelina, uwazam, ze wczesniejsza edukacja dzieci w wieku okolo 6 lat, jest niepotrzebna, ok roznice w budowie ciala to co innego niz podtekst seksualny sytuacji.  

Moje zdanie z kolei jest takie, że owszem, trzeba z dziećmi rozmawiać, ale nie czynić ich w tym temacie partnerem do dyskusji, bo z racji swojego wieku i doświadczenia nie mogą nim być. To nic złego, że rodzic wychodzi z pozycji "nauczyciela życia", a dziecko słucha i zadaje pytania. Ja też uważam, że rozmowa o seksualności jest zdrowa i rozmawiam z moją córką, która ma siedem lat. Ona wie skąd się biorą dzieci, czym jest stosunek, jak dochodzi do zapłodnienia - ale wszystko to tłumaczę jej w intymnych warunkach, dając jej do zrozumienia że ten temat jej nie dotyczy i jeszcze długo dotyczyć nie będzie.
Dzieci interesują się ciałem swoim i innych dzieci, ale w wieku 4 lat nie ma to związku z seksualnością, a jedynie z zauważeniem inności i nie powinno się moim zdaniem wprowadzać atmosfery edukacji seksualnej.

zupełnie się zgadzam z powyższym

Miło mi że mamy podobne zdanie.
Jak patrzę na moje dzieci to widzę małe, niewinne istoty, nieskalane seksem, antykoncepcją czy wyuzdaniem. Bo zwolennicy raportu WHO twierdzą, że edukacja seksualna maluszków jest potrzebna ze względu na to, że przedszkolaki się masturbują.. Mam obecnie córkę lat siedem i syna lat 4,5, trzeci ma niecałe dwa latka - i u żadnego z nich nie zauważyłam przejawów "masturbacji", w ogóle nie wiem czemu używa się tej nazwy - nawet jeśli małe dziecko to robi, to nie jest to objaw perwersji czy rozbujania hormonalnego, a jedynie przejaw problemów psychicznych, z którymi dziecko radzi sobie na dwój sposób i nie ma to niczego wspólnego z masturbacją jako taką. Mój starszy syn jest obecnie zajęty samochodami, traktorami i rysowaniem, a sprawy seksualności w ogóle go nie dotyczą, chociaż ma starszą siostrę - kąpią się razem (nago) i śpią w jednym łózku, ale traktują siebie nawzajem jak dziecko - nie patrzą na swoje intymne części ciała, nie dotykają się - świetnie się razem bawią przeżywając swoje beztroskie dzieciństwo. Czemu ktoś chce nasze dzieci pozbawić niewinności, dzieciństwa?

Koszmar w brytyjskich szkołach. Oto standardy edukacji seksualnej w Europie w praktyce

Zgoda brytyjskiego ministerstwa oświaty na wprowadzenie w wybranych szkołach podstawowych skandalicznej broszury, która przeznaczona dla 7-latków informuje je o możliwościach „zmiany płci" jest rządową akceptacją demoralizacji w mocy prawa.

„Czy mogę opowiedzieć wam o różnorodności płci?” – tak brzmi tytuł owego obrzydliwego wydawnictwa, które stworzył CJ Atkinson, aktywista homoseksualnej LGBT a wydanło Jessica Kingsley Publishers, pojawiła się w specjalnie wybranych placówkach pod koniec stycznia. Zdecydowany protest przeciwko książeczce – promowanej, jako poradnik dla dzieci, rodziców i nauczycieli - wypowiedzieli publicznie politycy i duchowni.

- Nazywamy to trans-paniką – skomentował ich słowa sam autor w rozmowie z „The Guardian” Atkinson. Nie tylko jednak skomentował, ale również dość stanowczo zagroził: - To obrzucanie się błotem musi się skończyć. Przynosi ono wielkie szkody. Co drugi transseksualista rozważa popełnienie samobójstwa. Jeden na trzech podejmuje próbę samobójczą.

Tego typu uzasadnienia dla promocji dewiacji i oswajania z nimi nawet małych dzieci, jest już powszechnie stosowane. Kojarzyć się może jedynie z panującymi w polityce obyczajami stosowania tzw. przekazów dnia, które, jak mantra powtarzają politycy komentujący konkretna sprawę. Tak oto polityka i polityczna poprawność, próbuje rozsadzić już nie tylko rodzinę, ale również podstawy społecznego funkcjonowania. Oddawanie dzieciom prawa decyzji w sprawach tak istotnych, jak identyfikacja płciowa, może jedynie spowodować chaos i totalną demoralizację, kiedy funkcje społeczne i życiowe podporządkowane zostaną całkowicie popędowi płciowemu. I nie jest to działanie spontaniczne jednego czy drugiego „:tęczowego” działacza, to konsekwentna realizacja konkretnego projektu, o czym pisze m.in. Michael Jones w swej książce „Libido dominandi. Seks jako narzędzie kontroli społecznej”.

Atkinson uważa jednak: „Dzieci mają być otwarte na wszystko” i pisze w swej chorej broszurce o możliwościach, jakie proponuje dzieciom medycyna, by „zmienić płeć”. Jest więc o terapii blokującej dojrzewanie, o dysforii płciowej, operacjach narządów płciowych itp.

Piszący o sprawie „The Daily Mail” przytacza fragment owego demoralizującego pisemka: „Nazywam się Kit i mam 12 lat. Mieszkam w domu z mamą i tatą oraz psem Pickle. Kiedy się urodziłem, lekarze powiedzieli mamie i tacie, że mają córeczkę, i tak przez kilka pierwszych lat mojego życia rodzice wychowywali mnie jak dziewczynkę. To się nazywa przypisane płci żeńskiej po urodzeniu. Nie byłem nigdy z tego powodu szczęśliwy”.

Wśród protestujących przeciw praktykom brytyjskiego ministerstwa oświaty jest przewodniczący partii torysów Lord Tebbit i publicystka Sarah Vine. Ich zdaniem, siedmiolatki są zbyt małe i za mało mają wiedzy, by zrozumieć o czym jest broszura. Podkreślają też, że wprowadzi ona zamęt w umysłach maluchów.

Pani Vine, napisała w artykule pt."Płeć naszych dzieci i śmierć zdrowemu rozsądkowi" zamieszczonemu w „The Sunday Mail” napisała m.in.: „próbując poprawić jakość życia znikomej mniejszości, zagraża się psychice normalnych dzieci. Nadszedł czas, aby położyć kres temu nonsensowi”.

Niemcy, Wielka Brytania, Dania, Szwecja, Francja, Holandia… w każdym z tych krajów, już działa jakiś element , większego projektu, którego szczegóły znajduj się w dokumencie przygotowanym dla Biura Regionalnego Światowej Organizacji Zdrowia w Europie, które tworzą 53 kraje obszaru od Atlantyku do Pacyfiku. Jego tytuł to: „Standardy edukacji seksualnej w Europie. Podstawowe zalecenia dla decydentów oraz specjalistów zajmujących się edukacją i zdrowiem”.

Oto próbka tego, co w nich się znajduje: w przedziale wiekowym 0-4, dzieci winne mieć przekazane przez nauczyciela informacje na temat, czym jest: „Radość i przyjemność z dotykania własnego ciała, masturbacja w okresie wczesnego dzieciństwa. Odkrywanie własnego ciała i własnych narządów płciowych. Fakt, że fizyczna bliskość stanowi normalną część życia. Czułość i fizyczna bliskość, jako wyraz miłości i sympatii” – to oczywiście 1 maleńka rubryczka, wielkiej Matrycy Edukacji Seksualnej wspomnianego dokumentu, rozpisanej w kontekście wieku od 0 do 15 lat i więcej.

Niewiele brakowało aby polskie dzieci też w przedszkolu się "zapoznawało" ze zboczeniami i "przyjemnościami" wypływającego z seksu. Do czego to dochodzi???