Ile z tego co wymagamy od naszych dzieci, ich zainteresowań jest w rzeczywistości dziecieńcą ciekawością i samodzielnie wybranym hobby. Czy to, że się uczą, chodzą na dodatkowe zajęcia, jeżdżą na nartach, tańczą lub grają w kółku aktorskim to przypadkiem nie nasze chore i niesepłnione ambicje. Mam takie przypadki w bardzo bliskiej rodzinie - dzieci bez dzieciństaw, które "służą" tylko do pochwalenia się w towarzystwie.
Jak sądzicie gdzie jest granica i w jaki sposób nie zniechęcić dzieciaka albo nie zmarnować talentu?
