Czy drugie dziecko wychowujemy tak jak pierwsze? - Forum

Niestety powieliłam kilka błędów np ten z piciem słodkiej herbaty nocą :(

Myślę, że wychowanie drugiego dziecka jest o wiele spokojniejsze

Ewka tak też czuję, ze jakoś wszystko będzie spokojniejsze. Pamiętam jak Kubunio się urodziła, spał w łózeczku w dzien a ja zamiast sie przespac czy cos zrobic to siedziałam przy nim, zupełnie nie wiem czemu.

Nasza Marzena jak urodziła Szymona kazała nam przy nim siedziec gdy sama wychodziła np do łazienki 

Po małych doświadczeniach twierdzę, że jednak pierwsze dziecko wychowują rodzice, a drugie rodzeństwo.

Tym bardziej, że kardze dziecko jest inne, co innego lubi. Nie ma reguły.

To też zależy od płci, bo chyba każdy się zgodzi, że nieco inaczejw ychowujemy córeczkę i synka. Ja się właśnie tego troszkę obawiam, że trzeba będzie się przestawić pod pewnymi względami, jeśli będzie synek. 

Poza tym mamy przecież już jakies doświadczenia i spostrzeżenia: jeśli metody są dobre, to czemu ich nie powielać? A błędów oczywiście warto unikać, bo popełniamy je po to, by się na nich uczyć. 

Szczerze mówiąc nie widzę wielkiej różnicy w wychowaniu chłopca czy dziewczynki, przynajmniej na początku. Kocha się tak samo, rozpieszcza podobnie :-)

Staram się nie powielać błędów, ale i czasem to się nie udaje. Niestety. Z pierwszym dzieckiem raczej troszkę "improwizujemy" z tym wychowaniem,. Przy drugim dziecku już bardziej pewnie stąpamy po tym cienkim lodzie, jakim jest wychowanie dziecka.

Wydaje mi  się że nie tak samo...mamy już pewne doświadczenie i choć może powielamy pewne błędy to i tak jest to  już troche inny proces wychowawczy.

U mnie jest to inaczej człowiek uczy sie na błędach i to co wiem ze robiłam zle przy pierwszym synku przy drugim tego nie powtórze i zdaje mi sie ze wiecej pozwalam Alankowi niż było to z Kryspinkiem ale zobaczymy jak chłopcy beda starsi:)

Mnie się wydaje, że przy drugim dziecku jestem pewniejsza i spokojniejsza, a błędy...niestety niektóre powielam. m.in. chodzi własnie o brak picia wody. Mała dostaje herbatkę, a na soki czy wodę nawet nie spojrzy...ale co tam, byle tylko takie błędy popełniać.

Ja dokładnie taki sam błąd powieliłam i to aż trzykrotnie

Moim zdaniem sadząc po sobie jest łatwiej u mnie tak było chociaż i z pierwszym nie miałam zbytnio wielkich problemów.

Wiele się planuje typu, tego nie zrobię, nie kupię, inaczej się zachowam...W większości powtarzamy błędy...U mnie jest tak, że drugie dziecko córka jest równie bardzo rozpieszczona jak pierworodny;-)

Ja ostatnio czytałam, że drugiemu dziecku poświęcamy mniej uwagi, a to dlatego, żeby to pierwsze nie czuło się pokrzywdzone. 

Raz ze spokojniejsze a dwa latwiejsze. Przy drugim dziecku czlowiek nie obchodzi sie juz jak z jajkiem bo po prostu nie ma na to czasu.

Jak na razie Nikola jest za mala zeby stwierdzic, czy wychowuje tak smao dziewczyny czy inaczej...ale widze, ze przy drugim dziecku mam wiecej cierpliwosci niz przy pierwszym i wykonuje czynnosci dwa razy szybciej.

U mnie jest bardzo niewielka różnica więc wychowuję je bardzo podobnie... może z tą różnicą, że przy Kornelce nie panikowałam już gdy zrobiła o jedną kupkę więcej albo gdy za długo nie chciała spać Oczywiście ironizuję ale coś w tym jest. Mniej się baliśmy ale po roku musieliśmy sobie niektóre rzeczy z pielęgnacji noworodka przypomnieć...

W moim  przypadku było całkiem  inaczej !Gdy urodziłam Małgośkę  to byłam zielona jak gęś ,pomagała  mi teściowa ,mama , szwagierka ..ale  szybciutko  chłonęłam  wszystkie dobre  rady i uczyłam się oczywiście na błędach!!Po urodzeniu się  Dariusza byłam już o wiele ,wiele mądrzejsza i  dawałam  sobie  radę  ze wszystkim ,gdyż mieszkaliśmy już  ..na swoim''...I PAMPERSÓW NIE  BYŁO

Nie mam doświadzczenia w tej dziedzinie ale wydaje mi się że oczywiście są kolosalne różnice w wychowywaniu pierwszego a drugiego dziecka. Wychowując drugie mamy już jakąś praktykę, wnioski i celowo staramy się nie popełniać tych samych błędów.

ja przy drugim dziecku zdecydowanie mniej panikowałam:D wysoka gorączka nie przerażała mnie jak przy pierwszym dziecku, po prostu zaczynałam ją obniżac;) gdy pierwsze dziecko uczyło się chodzic, chodziłam razem za nim by nie upadło, przy drugim mówiłam, "idzie po dywanie, nic mu nie będzie jak upadnie";)