Jak zachęcić dzieci do samodzielnej zabawy?

ja czasem nie mam wyjscia :) więc jak nie zwracam na niego uwagi - czasem czymś sie zajmie, np. bawi się samochodzikiem :) najgorsze, że również "uświerepił" sobie noszenie i przenoszenie róznych rzeczy, nie zawsze dla niego przeznaczonych (bo ciężkich :)

Oliweczka od małego zawsze potrafiła sama się zabawić nie budząc nawet swoich rodziców... Ona potrafi nawet "byle czem" się zająć i wymyślać sobie zabawy... oczywiście bywa i tak, że trzeba z nią pograć a to w szachy lub w jakieś gry - a to przyjemność

Czasem tak, a czasem potrafi się zając soba pół dnia, jak np, niedawno, kiedy z wszystkich monet w skarbonce ułożył weża na pół łóżka. Oczywiście co jakiś czas wołał nas, żeby pokazać postepy, ale generalnie zrobił to sam. Podobnie ma też z malowankami.

U nas również nie ma z zabawą problemu:) Tym bardziej, że mam już dość dużych chłopaków:) Oczywiście często bawimy się wspólnie w "szukanego", gramy w nożną.... Ale, jak mam jakąś robotę, to nie ma żadnego problemu:)

u nas jak nie ma duzo ludzi w domu i jestem ja z jowka sama to nie powiem -jowka sie sama zabawi i wogole jest ok.


ale jak jestesmy u babci i jest moj chrzesniak to nie ma mowy zeby sie jaowcia sama zajela jakas zabawka ;/////

Mój syn ma dziś u siebie 3-letnią kuzynkę i są sobą ogromnie zafascynowani, bawią się wspólnie!

Niektóre dzieci nie lubią się bawić z kimś, ale to nie oznacza, że są jacyś niekoleżeńscy.

Być może nic z otoczenia nie jest w stanie zainteresować dziecka.

A może po prostu trzeba nauczyć dziecko bawić się? Pokazać, jak można? Bawiąc się razem z nim?

na wszystko trzeba czasu . Najpierw można bawić się razem z dzieckiem i stopniowo odsuwać się od tej zabawy ...

i u nas dalej... jestem z mala sama.. albo ona sama z tata jest -jest ok bawi sie sama i wogole zlote dziecko.
przjdzie np sasiadka- juz dziecko przy mej nogawce i ciagnie mnie do pokoju.....

Jak pisałam z Oliwcią nigdy nie było problemu co do jej samotnych zabaw. dzisiaj np. przyszła i poszła do sypialni gdzie są jej rzeczy do malowania, książeczki itp.- zmieniłam jej szufladę to pokazałam i ona zajęła się malowaniem i naklejaniem. Jak cos chciała to zapytała i dalej sobie bawiła się. Dziecka w domu nie było tak spokojnie siedziała.

ona teraz chyba z 4 lata ma ... a moj szkodnik 2 wiec tez roznica...

u nas są różne etapy: jednego bawi się samodzielnie, by znowu mieć kryzys, ale ogólnie staramy się inicjować zabawę i zostawiać naszego prawei 2-roczniaka, chwaląc za wszystkie osiągnięcia, zwłaszcza zauważając, że bawi się samo, a nie podchodzić dopiero wtedy, kiedy zaczyna marudzić. działa :)

Oskar z natury bawi się sam, lubi towarzystwo ale nie jest to konieczne by był zadowolony;) jednak trzeba mieć go stale na oku. 

Maja sama sobie niczego nie wymyśli, ale jak jej pokaże jakąś zabawę to zatrzymuje się przy tym na jakieś 5 minut, ale ona mała jeszcze jest i taka przylepa;) 

Więc tak rozsypać klocki, usiąść razem z dzieckiem i po chwili niepostrzeżenie uciec:D jak nie klocki to nie wiem garnki, łyżki, patelnie i niech gotuje albo gra na bębnach;). Wsypać ryż do miski i dać różne pojemniki niech przesypuje. kolorowanki, plastelina, farby, jakieś naklejanki. dać odkurzacz i niech odkurza. wodę w misce i dziecko kąpie zabawki. w końcu czymś się zainteresuje. 

Wspólna zabawa rodziców z dzieckiem jest potrzebna zarówno dziecku, jak i rodzicom: dziecku - ponieważ wspomaga jego rozwój, rodzicom - ponieważ dostarcza wielu informacji na temat rozwoju dziecka, i także wspomaga ich rozwój. Rodzice powinni bawić się z dzieckiem od pierwszych tygodni jego życia. Kontakt przez zabawę, obok pieszczot, uśmiechania się, całowania, rozmawiania jest tym rodzajem interakcji, który stymuluje rozwój poznawczy, emocjonalny i społeczny dziecka, a tym samym sprzyja jego prawidłowemu rozwojowi biologicznemu. Dzięki zabawie umacnia się więź między rodzicami a dzieckiem.

I to jest piekne. Gdy nie bedzbę nas już potrzebować samo się zabawi.. 

U mnie samosia... 

Tu chyba nie chodzi o to, że dziecko ma się w ogóle nie bawić z rodzicami, tylko o to żeby było w stanie czasami zająć sie samo, bo wiadomo w domu też są różne rzeczy do zrobienia czasem. Ale to pewnie zależy od dziecka i jego potrzeb. Ja jestem jedynaczką a mimo tego z tego co pamiętam i opowiadała mi mama, sporo bawiłam się sama bo to po prostu lubiłam.