Rodząca kobieta bohaterką? - Forum

Mój narzeczony jak urodziłam był ze mnie bardzo dumny, po wszystkim usłyszałam "w końcu urodziliśmy", oczywiście zapytałam się jak to MY urodziliśmy, przecież ja sama się męczyłam, to oznajmił mi że sam by nie dał rady urodzić, a czuje się jak by ze mną rodził, też go bolało jak rodziłam. Rozmawiałam z nim o tym i stwierdził, że mężczyźni nie wytrzymaliby takiego bólu.

Po porodzie (właściwie obudwu) mój mąż był tak blady, skruszony i wystraszony, że to ja mu musiałam mówić, że jest bohaterem i gratulować, żę sobie poradził :)

Nie powiedział mi wprost, że jest ze mnie dumny, ale wiem, że tak myśli.

żebym bohaterką się czuła to nie!Ale mój mężuś był bardzo dzielny i dawał mi tyle otuchy i wsparcia że stwierdzam że to on był bohaterem bo szpitali się boi i unika jak ognia a był ze mną do ostatniej chwili,gdy wywozili mnie na cc.

i wiecie co najbardziej Go po porodzie interesowało?oprócz malutkiej i tego jak się czuje,to jak mój brzuch zrobił się raptem taki mały i żałował właśnie że tego nie widział.hih;P

Mój Mąz po porodzie przyniósł mi kwiaty i pięknie podziękował za takiego syna!!!! Do tego teściowa przyjechała i podziękowała za wnuka...Wiedzą czym jest poród( nie mój mąż!!!), i wiedzą co to za ból>....Poczułam się naprawdę wyróżiona:))) Było mi bardzo miło i się wzruszyłam...

To wspaniale, miło teściwa spisała się na medal. U mnie nie było kwiatów, mąż ze mna nie rodził bo była cesarka pod narkozą więc bohaterka nie byłam

Justyś, my po cesarce, ciekawe, czy poczujemy się jeszcze kiedyś jak bohaterki?

A moj maz pomimo cesarki wspieral mnie przez caly czas moich meczarni i patrzyl z podziwem,jak leze na lozku i wyje z bol, i zwijam sie w kulke jak embrion,podziekowal mi za sliczna corcie i po porodzie pomagal jak tylko mogl i powiedzial,ze bylam bardzo dzielna i ze przezywal ten porod razem ze mna i ze cieszy sie ze juz tak nie cierpie:)...poczulam sie doceniona za moj trud

Tylko po porodzie;))

Mój narzeczony też mi przyniósł kwiaty i podziękował za synka :) a teściowa... rano szalała z zachwytu już w szpitalu (razem z moją mamą) :) wiem co czułaś też mi było miło :)

Dla mnie rodząca kobieta jest bohaterką, bez dwóch zdań, szczególnie gdy poród przeżyła świadomie.

Natomiast mój mąż uważa, że poród nie jest wcale taki "strasznie-straszny" ;)

EDIT: O, o, tak dokładnie powiedział: "to jest dla Was naturalne" ;)

Musimy się podbudować!!!!! Kobieta jest wielka i innej opcji nie ma!!!!

A poród i tak jest wielkim bólem:) Czy straszny? Nie wiem:) Jak tam wolę wyrwać zęba:)

Ja swojemu musiałam mowic,ze tez jestem dumna z Niego. Naprawde dzielnie sie trzymał, a doskonale wiem, jak reaguje na szpitale i wszystko. Ach i wszystko dzieki Niemu oczywiscie, bo mogłam trzymac go za reke:) A tak powaznie, wiem ze jest dumny rowniez ze mnie :)

Kwiaty były za każdym razem,ale ten pierwszy poród był taki majestatyczny, pełen magii,mój Mąż nie mógł się nadziwić jak to jest,iż dziecko jest częścią mnie i jego, magiczne to były chwile...Potem poszło już z górki :-)

Kiedyś mężowie nie mogli być przy rodzącej żonie ale mój małżonek już z samego rana a był to grudzień poprosił którąś z pielęgniarek by mnie zwiozła windą na dół do niego i mogliśmy się zobaczyć i mąż mi podziękował i pogratulował. Był bardzo wzruszony a za drugim razem, jak urodziłam córkę otrzymałam złoty pierścionek, który noszę do dzisiaj... Trzeci poród to już był z górki, jak napisała powyżej EWA ale za każdym razem było wiele wzruszeń i podziękowań.

A czy czuję się bohaterką - może w jakimś sensie, że dane mi było zostać matką trzy razy.

Mój mąż po porodzie stwierdził, że jestem bardzo dzielna i wytrwała.

mój maż dopiero przy drugim dziecku zobaczył na własne oczy jak wygląda rodzenie dziecka i był w szoku ;)

faktycznie czułam się jak bohaterka mimo że to taka naturalna sprawa to i mąż jak i dziadkowie dziękowali za oboje dzieciaczków :) od męża dostałam za każdym razem kosz róż :)

ostatnio odwiedził nas kolega z żoną która akurat jest w ciąży i facet tak wyskoczył :"a co to tam urodzenie dziecka rach ciach i już jest" - oburzenie mojego męża bezcenne :) bo on przecież tez dziecko "rodził" i wie że to nie takie proste :D